Przejdź do głównej zawartości

Recenzja: "Rozkosze nocy" Sylvia Day



Autor: Sylvia Day
Tytuł: "Rozkosze nocy"
Tytuł oryginału: "Pleasures of the Night"
Cykl: Strażnicy Snów
Tom: 1
Wydawnictwo: Akurat
Data wydania: listopad 2013
Liczba stron: 320












Sylvia Day przekonała mnie do swojej twórczości drugim tomem serii Crossfire. Dlatego z ciekawością sięgnęłam po właśnie wydane w Polsce "Rozkosze nocy" - romans paranormalny, lub, jak kto woli, erotyk z domieszką fantastyki, pierwszy tom cyklu Strażnicy Snów.

Aidan Cross jest Strażnikiem i legendarnym kapitanem Mistrzów Miecza. Funkcjonuje w innym wymiarze, zwanym Zmierzchem, a z ludźmi spotyka się jedynie w ich snach. A ściślej rzecz biorąc, spotyka się z kobietami, spełniając ich najskrytsze erotyczne fantazje i odganiając Koszmary. Liczący sobie kilka wieków Aidan kocha walkę i seks, jednak zaczyna odczuwać bolesną pustkę, a samotność coraz bardziej mu doskwiera. Wszystko zmienia się w chwili, gdy trafia do Lyssy Bates, uroczej pani weterynarz, która od najmłodszych lat cierpi na zaburzenia snu i nie potrafi śnić. A przynajmniej tak jej się wydaje, dopóki w swoich sennych marach nie spotyka tajemniczego mężczyzny o czarnych włosach i intensywnych, szafirowych oczach. Oczach, które widziały stanowczo za wiele.

Niespodziewane spotkanie w krainie snów przeradza się w obustronną fascynację. Gdy okazuje się, że Lyssie grozi śmiertelne niebezpieczeństwo, Cross nie waha się udać do świata śmiertelników. Kiedy staje w drzwiach mieszkania kobiety, rodzi się między nimi coś znacznie potężniejszego niż pożądanie. Ale czy kochankowie żyjący w dwóch różnych wymiarach mają choć cień szansy na wspólne życie? 

"Rozkosze nocy" to erotyk w pełnym znaczeniu tego słowa. Strony aż iskrzą od namiętności i na intymnych zbliżeniach skupia się większość fabuły. Jest subtelniej niż w "Dotyku Crossa", bo Aidan, choć niebezpieczny i mroczny, jest bardziej uczuciowy i w odróżnieniu od Gideona, łatwiej poddaje się emocjom. Lyssa zaś jest z pozoru opanowana i spokojna, ale wewnątrz kryje się niezłe ziółko, choć o miękkim sercu i wielkiej wrażliwości. Pomiędzy tą dwójką temperatura uczuć gwałtownie rośnie, ale atmosferę rozładowują pełne humoru i ironii dialogi. Postaci drugoplanowych jest niewiele. W świecie ludzi są to matka Lyssy i Stacey, jej asystentka w klinice weterynaryjnej, a w Zmierzchu - Connor i Phillip, przyjaciele Crossa oraz Starszyzna. Autorka nie poświęciła im zbyt wiele uwagi, być może zamierzając je rozwinąć w dalszych tomach serii.

Bardzo ciekawy i intrygujący pomysł umieszczenia głównego bohatera w świecie pomiędzy jawą a snem był podstawą do rozwinięcia fascynującego wątku fantastycznego i żałuję, że Sylvia Day nie wykorzystała go w pełni. Niby poznajemy Zmierzch, miejsce gdzie wszystko jest iluzją, a jednak brakuje jakiegoś konkretnego rozwinięcia tego tematu. Szkoda, bo świat Aidana jest tajemniczy i pociągający, a cała historia mogła nabrać dzięki niemu kolorów i stać się czymś więcej, niż tylko erotykiem. 

Styl autorki jest bardzo lekki, dzięki czemu czyta się w błyskawicznym tempie. Sporo opisów, humoru i gorących scen sprawia, że powieść jest łatwa i przyjemna w odbiorze. Podeszłam do tej książki na luzie, oczekując od niej chwili relaksu i nie zawiodłam się. "Rozkosze nocy" świetnie sprawdzą się jako niewymagająca lektura w długie, zimne wieczory. Tylko uważajcie, bo później, gdy zamkniecie oczy, Wasze myśli mogą popłynąć w stronę mrocznego kapitana i jego krainy snów... ;)


Komentarze

  1. Biorę się za czytanie :) Dziękuję za wszystko :) Ania

    OdpowiedzUsuń
  2. Sama bym na nią nie wpadła, ale Twoja recenzja rozbudziła moją ciekawość

    OdpowiedzUsuń
  3. zapowiada się super! Sylvia Day również przekonała mnie do swojej twórczości poprzez serię Crossfire, wiadomo może na ile tomów planowana jest ta seria z domieszką fantastyki?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dwa są wydane, co do trzeciego i czwartego tomu autorka póki co nie dogadała się z wydawnictwem, ale ponoć trzecia część jest już gotowa. Natomiast polska premiera drugiego tomu zapowiadana jest na styczeń 2014 :)

      Usuń
  4. zabieram sie w takim badz razie za czytanie;) polecam rowniez ,,Obudzone pragnienia'' Sylvii Day:)

    OdpowiedzUsuń
  5. Czy ktoś wie kiedy będzie 4 część dotyku crossa ?

    OdpowiedzUsuń
  6. Wlasnie skonczylam :-) i niestety rozczarowalam sie poszukujac wiadomosci na temat nastepnej czesci:-( glowni bohaterowie pierwszej czesci nie beda odgrywac juz tak waznej roli w kolejnej:-(

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tego typu cykle mają to do siebie, że każdy tom przedstawia historię innego bohatera. Tak jest np. z Rasą Środka Nocy Lary Adrian.

      Usuń
  7. przeczytałam trochę książek twórczości Sylvii Day i jestem nią zachwycona. to z jaką lekkością pisze książki sprawia że szybko i płynie się czyta. Rozkosze nocy przeczytałam w zaledwie pół dnia i czekam teraz na druga część.zdecydowanie polecam

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Dlaczego nie musisz kończyć każdej książki? Odzyskaj swoją czytelniczą wolność!

Są książki, które pochłaniamy z drżącymi rękami, jakby świat miał się skończyć, zanim przewrócimy ostatnią stronę. Ale są też takie, które czytamy z wysiłkiem – zdanie po zdaniu. Wmawiamy sobie, że "może się rozkręci", że "skoro już tyle przeczytałam, to szkoda przerywać", albo że "przecież ktoś to kiedyś uznał za arcydzieło". Ile razy tkwiliśmy w opowieściach, które nie dawały nam nic poza frustracją? Ile razy próbowaliśmy "wcisnąć się" w słowa jak w zbyt ciasny garnitur – niewygodny, nie nasz, ale przecież "elegancki", "polecany", "uznany"? Czas powiedzieć to głośno: nie musisz kończyć każdej książki . Nie jesteś zobowiązana wobec autora. Ani wobec recenzji, które miały pięć gwiazdek. Ani wobec siebie z przeszłości, która z entuzjazmem wyjęła tę książkę z półki i postanowiła dać jej szansę. Książki są jak rozmowy Wyobraź sobie. Nie z każdą osobą prowadzisz rozmowę do samego końca. Czasem już po kilku zdaniach czuje...

Recenzja: „Phantasma” Kaylie Smith - gotycka uczta zmysłów, która uzależnia!

To nie tylko jedna z najlepszych książek fantasy, jakie przeczytałam w tym roku. To gotycka uczta zmysłów i emocji – mroczna, gęsta od napięcia, brutalna, zmysłowa i absolutnie uzależniająca. Wchodząc do świata Phantasmy , czułam się, jakbym przekraczała próg nawiedzonego dworu – razem z Ophelią, która z pozoru wydaje się krucha, przytłoczona OCD i ciężarem przeszłości… a potem, z każdą kolejną próbą, staje się coraz bardziej nieugiętą, świadomą siebie kobietą. Nieidealną – i właśnie dlatego tak prawdziwą. Jej wewnętrzna walka, głos cienia, potrzeba kontroli – to wszystko nie znika, ale zmienia się razem z nią. Dojrzałość w wersji dark fantasy? W punkt! Siostrzane więzi i rodzinne cienie Na osobną uwagę zasługuje relacja z jej młodszą siostrą Genevieve – impulsywną, nieprzewidywalną, ale też poruszająco naiwną. To właśnie siostrzana więź, złożona z winy, strachu i głębokiej miłości, staje się dla Ophelii głównym motorem działania. A cień po zmarłej matce – nie tylko ten dosłowny...

Recenzja: „Tajne przez poufne” Magdalena Winnicka - od zgrzytu do mini-zawału z zachwytu!

Bywają takie książki, które zaczynają się od zgrzytu… a kończą nerwowym przewracaniem ostatniej strony i cichym „pani Autorko, jak mogła pani tak zrobić?”. Tak właśnie było z drugim tomem przygód Krystiana i Sary. Początek? Przyznam szczerze – miałam chwilę zwątpienia. Krystian, nasz zimnokrwisty major ABW, zachowuje się jak ktoś, kto chwilowo zostawił mózg we Wrocławiu. Halo, panie majorze – co się stało z twoją żelazną logiką i dystansem? Ale potem... zaskoczyło. I to tak, że przepadłam. Wystarczyło kilkadziesiąt stron, by historia znów mnie porwała – tym razem w upalne rejony Turcji, gdzie nie tylko temperatura, ale i napięcie między bohaterami sięga zenitu. Sara małymi, pozornie niewinnymi krokami zaczyna wchodzić w życie Krystiana. Nie na siłę, nie gwałtownie – tylko z czułością i uporem, który kruszy nawet najbardziej opancerzone serce. A Krystian? Choć udaje, że jeszcze walczy, widać, że przegrał tę bitwę dawno temu. I że to przegrana, która daje mu więcej szczęścia niż jakiekol...