Przejdź do głównej zawartości

Polskie tłumaczenia


Na pomysł tej notatki wpadłam już w piątek, gdy zobaczyłam nowy komiks WydawNICtwa. Dotyczył on tłumaczeń, a podany przykład to słowo "pathetic" przetłumaczone jako "patetyczny". Odbiór tekstu zmienia się całkowicie, gdy zamiast "jakiś ty żałosny" przeczytamy "jakiś ty patetyczny", prawda?


Ostatnio, jak wiecie, czytałam "Pięćdziesiąt twarzy Greya" i niesamowicie irytowały mnie słowa typu: rany julek, jasny gwint, o kuźwa, święty Barnabo. Czytając drugą część w oryginale, natykam się głównie na słowa: fuck, holy fuck czy holy shit. Czyżby druga część tak zasadniczo różniła się od pierwszej, czy też do polskiego tłumaczenia wkradła się cenzura? Docelową grupą odbiorców tej książki nie jest młodzież, dlaczego zatem przy ostrej erotycznej scenie polskie wydanie książki serwuje nam wykrzyknik w postaci: "rany julek"? 

W tej chwili nie przytoczę dokładnych przykładów, ale czytałam książki, które tłumaczenie odzierało z całego klimatu. I nawet dobry redaktor nie uratuje sytuacji, gdy tłumacz nie wczuje się w atmosferę oryginalnego tekstu.

Natomiast przykładem świetnego tłumaczenia, który akurat przyszedł mi do głowy, są "Rzeczy niekształtne". Ale... "Unshapely Things" na język polski przełożył Jarosław Grzędowicz. I to chyba mówi samo za siebie. Świetny autor doskonale sprawdził się w roli tłumacza. 

Być może właśnie osobom, które same piszą, łatwiej jest zrozumieć pewne niedopowiedzenia autora oryginalnej treści. Łatwiej odbierać i "wsiąkać" w tłumaczony tekst. A może to kwestia doświadczenia? Uważam, że może też być tak, że dobry tłumacz jest w stanie nieco uratować nie najlepszą książkę. Ale niestety takie przypadki są znacznie rzadsze. 

Tak naprawdę nie mam pojęcia w czym tkwi problem w przypadku kiepskich polskich tłumaczeń. Wiadomo, że każdy popełnia błędy, ale gdy cała książka staje się jednym wielkim błędem, to już ciężko mi to przełknąć. I nie mogę oprzeć się wrażeniu, że wiele książek powinno się czytać tylko i wyłącznie w oryginale.

Komentarze

  1. Polskie tłumaczenia z reguły są żałosne i śmierdzą cenzurą na kilka kilometrów:D

    Dobry przykład podałaś - Grey - tam w wersji oryginalnej książka jest tak przepełniona zbereźnymi tekstami że od tego samego mamy wypieki na twarzy, a u nas erotyk zmienia się w książeczkę dla młodych dziewczynek które o la Boga podczas swojego pierwszego razu będą krzyczeć " o Barnabab" :D

    Dlatego jeśli mogę - zawsze wolę przeczytać orginał, a potem ewentualnie tłumaczenie;)

    OdpowiedzUsuń
  2. Myślę, że łatwo czyta się książkę w obcym języku kiedy zna się dany język, ale trudno czasami ułożyć odpowiednie i poprawne zdania, aby oddać klimat.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zgadzam się. Sztuką nie jest dosłowne przetłumaczenie, tylko zgrabne połączenie całości.

      Usuń
  3. Czytając książkę zagranicznego autora zawsze zastanawiam się ile w tej opowieści talentu samego autora, a ile tłumacza. Pytanie staje się jeszcze ważniejsze w przypadku, kiedy książka bardzo mi się podoba. Przykładem genialnego tłumacza jest Leszek Engelking, lub choćby Stanisław Barańczak.

    OdpowiedzUsuń
  4. Tak, tak, tłumaczenia zachodnich książek to jedno - bo kultura zbliżona, a weźcie coś azjatyckiego. Tam nie zostaje nawet 40% oryginalnych dialogów czy tekstów.. Wszystko maksymalnie uproszczone i pozmieniane, tak żeby byle matoł był w stanie zrozumieć. I nie chodzi mi tu wcale o cenzurowanie takiego języka jak wspomniany we wpisie.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Magia wody" Lilith Dorsey - recenzja

Woda. Życiodajny płyn, dzięki któremu istniejemy. Dziś chcę Wam przybliżyć ten fascynujący żywioł dzięki  "Magii wody" Lilith Dorsey, którą otrzymałam z księgarni internetowej TaniaKsiazka.pl . W pierwszej części książki poznajemy znaczenie wody w wymiarze religijnym, zarówno dla rdzennych mieszkańców Ameryk czy Afryki, jak i dla chrześcijan czy Żydów. Wierzenia dotyczące stworzenia świata nieodłącznie związane są z żywiołem wody. W dalszych rozdziałach prym wiedzie folklor, mityczne stwory i święte miejsca. Autorka przeprowadza nas przez ludowe wierzenia ze wszystkich części świata. Mówi Wam coś Nessie? Okazuje się, że takich stworzeń jest więcej. Dużo więcej. Poznajemy również wodnych bogów i boginie oraz miejsca uznawane za święte. Muszę przyznać, że ze względu na moje zainteresowania, właśnie ta część książki podobała mi się najbardziej. Druga część "Magii wody" skupia się na pracy z żywiołem wody. Lilith Dorsey przybliża rodzaje wody, rośliny, kamienie i zwier

Miłość w Wiedźminie

„Pochyliła się nad nim, dotknęła go, poczuł na twarzy muśnięcie jej włosów pachnących bzem i agrestem i wiedział nagle, że nigdy nie zapomni tego zapachu, tego miękkiego dotyku, wiedział, że nigdy już nie będzie mógł ich porównać z innym zapachem i innym dotykiem.

Ile się zarabia na recenzjach książek?

Zastanawiałeś się kiedyś ile zarabiasz recenzując książki na swoim blogu? Czy wiesz ile warty jest Twój czas? Nie?  To sprawdźmy.