"Życie Violette" Valérie Perrin - książka, która otuli cię jak ulubiony sweter

Są książki, które otulają jak ulubiony sweter w chłodny poranek — i Życie Violette jest właśnie taką opowieścią. Pełną szwów, przetarć i drobnych dziur, które nie odejmują jej uroku, a czynią ją jeszcze bardziej ludzką.

Violette, cicha strażniczka zapomnianych historii na cmentarzu w Burgundii, jest bohaterką, która nie krzyczy swoim istnieniem, lecz istnieje mimo wszystko — z uporem kwiatu wyrastającego spomiędzy płyt nagrobnych. W Brancion — małym miasteczku utkanym z ciszy, zapomnianych uliczek i wspomnień — czas płynie inaczej, jakby szanował ból i radość swoich mieszkańców równie mocno.

Jej życie to mozaika złamań i nadziei, w której każdy fragment — każde niedopowiedziane „dlaczego?” i „co dalej?” — układa się w opowieść o stracie, miłości i cichym, codziennym bohaterstwie.

Uwielbiam wszystkie książki Valérie Perrin, ale to właśnie Życie Violette zadomowiło się w moim sercu na dobre. Może dlatego, że jest jak opowieść o ludziach, których mijamy codziennie, nie wiedząc, jak wiele noszą w sobie. Może dlatego, że Violette — kobieta złamana, a jednak nieugięta — jest tak prawdziwa, że niemal czuć jej obecność obok siebie.

Valérie Perrin pisze z czułością, której nie da się podrobić. Każdy rozdział Życia Violette przesiąknięty jest nostalgią i delikatnym światłem zmierzchu, kiedy dzień jeszcze trwa, ale już wiesz, że musisz się pożegnać. Autorka nie ucieka od trudnych tematów — żałoby, zdrady, samotności — ale pokazuje, że nawet największe pęknięcia w sercu mogą stać się miejscem, przez które wpada światło.

Życie Violette to książka powolna jak spacer po cmentarnych alejkach, pełna postojów, zamyśleń i nagłych ukłuć wspomnień. To opowieść dla tych, którzy nie szukają fajerwerków, lecz prawdy — tej bolesnej i tej pięknej zarazem.

Czytając, czułam się jakbym słuchała starej, ukochanej płyty, której drobne trzaski tylko dodają autentyczności melodii. Violette — kobieta, która przeszła więcej niż powinna, ale wciąż umiała kochać życie — zostanie ze mną na długo.

Może właśnie o to chodzi — by nauczyć się iść przez życie w ciszy, z bliznami, które stały się częścią nas samych. Bo życie czasem zatrzymuje się na chwilę — i właśnie wtedy słyszymy je najgłośniej.

Valérie Perrin
Życie Violette / Changer l'eau des fleurs
Wydawnictwo Albatros, 2022 (wydanie z barwionymi brzegami 2024)