Przejdź do głównej zawartości

Recenzja: "Błysk! Potęga przeczucia" Malcolm Gladwell

Obraz
Autor: Mariusz Strzelecki


Autor: Malcolm Gladwell
Tytuł: "Błysk! Potęga przeczucia"
Tytuł oryginału: "Blink. The Power of Thinking without Thinking"
Wydawnictwo: Znak
Data wydania: czerwiec 2012 (dodruk)
Liczba stron: 252

Czym jest intuicja? Czy jest to jakaś nadprzyrodzona zdolność? A może jest to wrodzony mechanizm ochronny każdego człowieka? Odpowiedzi na te pytania szuka na łamach "Błysku" Malcolm Gladwell. Zdolność jaką jest intuicja nazywa natychmiastowym poznaniem i wskazuje sposoby w jak możemy i powinniśmy ją wykorzystywać oraz sposoby jak możemy być oszukiwani i wykorzystywani przez tych, którzy wiedzą jak "natychmiastowe poznanie" działa od podszewki.

Książka zbudowana jest w sposób bardzo dobrze przyswajalny dla czytelnika. Składa się z szeregu przykładów, historii z życia pokrojonych na drobne kawałeczki i przeanalizowanych przez autorytety naukowe. Książka nie ma w sobie jednak nic z tradycyjnych i nudnawych pozycji naukowych. Czytasz ją i stwierdzasz "Cholera zauważyłem tą prawidłowość! Teraz już wiem dlaczego tak jest! Wiem co muszę zmienić, aby osiągnąć więcej!".

Jest to zdecydowanie pozycja dla ludzi, którzy sami lubią odkrywać i układać sobie pewne prawidłowości. Nie znajdziesz w niej gotowych przepisów, wypunktowanych list kontrolnych, które doprowadzą Cię do celu. Znajdziesz w niej jednak wskazówki i przykłady, które będziesz mógł idealnie dostosować do swoich potrzeb i błyskawicznie wykorzystać w życiu. I przede wszystkim nauczysz się, jak kontrolować samego siebie i zwracać uwagę na odruchy, które wywołuje u nas nasze ciągle zmieniające się otoczenie.
Labels:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Dlaczego nie musisz kończyć każdej książki? Odzyskaj swoją czytelniczą wolność!

Autor:
Są książki, które pochłaniamy z drżącymi rękami, jakby świat miał się skończyć, zanim przewrócimy ostatnią stronę. Ale są też takie, które czytamy z wysiłkiem – zdanie po zdaniu. Wmawiamy sobie, że "może się rozkręci", że "skoro już tyle przeczytałam, to szkoda przerywać", albo że "przecież ktoś to kiedyś uznał za arcydzieło". Ile razy tkwiliśmy w opowieściach, które nie dawały nam nic poza frustracją? Ile razy próbowaliśmy "wcisnąć się" w słowa jak w zbyt ciasny garnitur – niewygodny, nie nasz, ale przecież "elegancki", "polecany", "uznany"? Czas powiedzieć to głośno: nie musisz kończyć każdej książki . Nie jesteś zobowiązana wobec autora. Ani wobec recenzji, które miały pięć gwiazdek. Ani wobec siebie z przeszłości, która z entuzjazmem wyjęła tę książkę z półki i postanowiła dać jej szansę. Książki są jak rozmowy Wyobraź sobie. Nie z każdą osobą prowadzisz rozmowę do samego końca. Czasem już po kilku zdaniach czuje...
4 komentarze
Czytaj dalej»

Czy Instagram nie zabił rzetelnych opinii? Moja perspektywa

Autor:
Zadaję sobie to pytanie coraz częściej. Odkąd z końcem marca wróciłam do pisania o książkach – tak naprawdę, spokojnie, z myślą, bez presji lajków – czuję coraz wyraźniej, że dla mnie wciąż najcenniejszym miejscem rozmowy o literaturze jest blog. Miejsce, gdzie słowo może wybrzmieć do końca. Gdzie można napisać więcej niż trzy zdania. Gdzie treść nie musi tańczyć przed okiem algorytmu, by zostać zauważona. Bo Instagram, choć pełen pięknych kadrów, zachwycających półek i okładek, które aż proszą się o zdjęcie, coraz częściej przypomina mi teatr iluzji. Świat, w którym książki muszą być "ładne", by zasłużyć na uwagę. Świat, w którym estetyka wygrywa z wartością. 📸 Gdzie kończy się pasja, a zaczyna strategia? Czasem zastanawiam się, czy niektóre książki zyskują popularność tylko dlatego, że dobrze prezentują się na zdjęciach. Bo mają złocenia, bo ich kolory są spójne z feedem, bo da się je ładnie sfotografować z kawą i świeczką. I czy w tym całym wizualnym hałasie nie giną cich...
2 komentarze
Czytaj dalej»

Recenzja: „Phantasma” Kaylie Smith - gotycka uczta zmysłów, która uzależnia!

Autor:
To nie tylko jedna z najlepszych książek fantasy, jakie przeczytałam w tym roku. To gotycka uczta zmysłów i emocji – mroczna, gęsta od napięcia, brutalna, zmysłowa i absolutnie uzależniająca. Wchodząc do świata Phantasmy , czułam się, jakbym przekraczała próg nawiedzonego dworu – razem z Ophelią, która z pozoru wydaje się krucha, przytłoczona OCD i ciężarem przeszłości… a potem, z każdą kolejną próbą, staje się coraz bardziej nieugiętą, świadomą siebie kobietą. Nieidealną – i właśnie dlatego tak prawdziwą. Jej wewnętrzna walka, głos cienia, potrzeba kontroli – to wszystko nie znika, ale zmienia się razem z nią. Dojrzałość w wersji dark fantasy? W punkt! Siostrzane więzi i rodzinne cienie Na osobną uwagę zasługuje relacja z jej młodszą siostrą Genevieve – impulsywną, nieprzewidywalną, ale też poruszająco naiwną. To właśnie siostrzana więź, złożona z winy, strachu i głębokiej miłości, staje się dla Ophelii głównym motorem działania. A cień po zmarłej matce – nie tylko ten dosłowny...
2 komentarze
Czytaj dalej»