Przejdź do głównej zawartości

Zwiastun Greya - teaser

Obraz
Autor: Mariusz Strzelecki
Litery świecą na ekranie. Odbijają się w oczach kobiety. Źrenice rozszerzają się w podnieceniu. Głęboko między udami szaleje burza. To co było malowane słowami uwiedzie teraz obrazem. Mężczyzna w garniturze podnieca wyglądem, zapachem i smakiem, które kobieta czuje tak blisko jakby stał tuż obok niej. Rozchyla uda w krótkiej spódniczce. Palce suną w górę po gładkiej skórze. W ust wydobywa się jęk. Cholera. To atak astmy.


Kobiety czekają na ekranizację Greya. A producenci dawkują im emocje w przedziwny sposób. Domi pokazała mi ostatnio najnowszy teaser do tego wyczekiwanego filmu. Obejrzałem. I jestem w szoku. Zamiast jęku rozkoszy, który rozbudziłby wyobraźnie teaser zaserwował mi stękanie przypominające atak astmy.

Ale to nic. Większość kobiet i tak pieje z zachwytu. Ciekawy jestem czy jest to spowodowane zaślepieniem główną postacią powieści E L James czy też tym, że nigdy nie słyszały i/lub nie wydały prawdziwego jęku rozkoszy.

Prowokuję. Obejrzyjcie. Oceńcie. Napiszcie o swoich odczuciach.

Ps. Na upartego w tym ataku astmy można też doszukać się kawałka "Crazy in love" Beyonce. Może i tak. Dla mnie jednak to wciąż dziwna przypadłość górnych dróg oddechowych.
Labels:

Komentarze

  1. Edyta23 lipca 2014 11:10

    Tylko Beyonce ta "astma" wychodziła znacznie lepiej. A to... masakra.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Recenzja: „Efekt pandy" Marta Kisiel - gdy wyjazd do spa zamienia się w chaos

Autor:
Jeśli Dywan z wkładką był cudownie absurdalnym połączeniem rodzinnego chaosu i kryminału, to Efekt pandy udowadnia, że nawet w spokojnym spa można wpaść w sam środek zamieszania. Gdziekolwiek bowiem pojawia się rodzina Trawnych, spokój staje się pojęciem czysto teoretycznym. Tym razem Marta Kisiel wysyła swoje bohaterki do spa – w składzie gwarantującym wybuchową mieszankę: Tereska, Mira, Zoja, Pindzia i niezapomniana Briżit. Matka Tereski to kobieta z klasą, temperamentem i językiem, którego nie sposób sklasyfikować. Mieszanka polskiego, francuskiego i rosyjskiego brzmi w jej ustach jak osobna, absolutnie niepowtarzalna symfonia. Każda scena z Briżit to perełka pełna wdzięku, chaosu i czystej błyskotliwości. Cały ten wyjazd to girl power w najczystszej postaci. Kobiety różnych pokoleń, każda z własnym bagażem emocji i doświadczeń, razem tworzą drużynę, którą chce się mieć po swojej stronie w każdej życiowej katastrofie (i podczas masażu tajskiego). Kisiel bawi się konwencją, żongluj...
Prześlij komentarz
Czytaj dalej»

Recenzja: „Dywan z wkładką" Marta Kisiel - plasterek na zszargane nerwy

Autor:
Poczucie humoru Marty Kisiel jest absolutnie kompatybilne z moim, zresztą tak jest niezmiennie od czasów Dożywocia . I już od pierwszych stron Dywanu z wkładką wiedziałam, że znów przepadnę na dobre. Marta Kisiel serwuje nam bowiem koktajl doskonały: z jednej strony pełnoprawny kryminał z denatem i śledztwem, a z drugiej – cudownie ciepłą i przezabawną opowieść o rodzinie, w której każdy ma swoje dziwactwa, wielkie serce i jeszcze większy talent do pakowania się w kłopoty. W centrum tego chaosu stoi Tereska Trawna – kobieta, której nie da się nie pokochać. To księgowa z duszą perfekcjonistki, zakochana w cyfrach, kawie i kasztankach. Jej uporządkowany świat zasad i tabelek w Excelu wywraca się do góry nogami, gdy spokojne życie zamienia się w scenariusz rodem z Ojca Mateusza skrzyżowanego z Rodzinką.pl . U jej boku stoi mąż Andrzej – istny labrador w ludzkim ciele, wcielenie dobroci i anielskiej cierpliwości. Jest też córka Zoja o błyskotliwym umyśle, pijąca herbatę hektolitrami. C...
1 komentarz
Czytaj dalej»

Recenzja: „Zabić wampirzego najeźdźcę" Carissa Broadbent - kiedy serce mówi głośniej niż rozkaz

Autor:
Zabić wampirzego najeźdźcę to opowieść, która udowadnia, że w świecie Królestw Nyaxii nie ma prostych granic między światłem a mrokiem, dobrem a złem, ani między tym, co boskie, a tym, co ludzkie. Carissa Broadbent po raz kolejny pokazuje, że potrafi tworzyć historie, które nie tylko wciągają, ale zostają w głowie na długo po ostatniej stronie. Tym razem poznajemy Sylinę – Arachessenkę, akolitkę bogini Acaeji. Dla świata zewnętrznego Siostry są sektą. Dla niej – rodziną. To tam, od dziesiątego roku życia, uczyła się poświęcenia, dyscypliny i tłumienia wszystkiego, co ludzkie. A jednak nawet po piętnastu latach Sylina czuje, że nie do końca pasuje. Że pod powłoką spokoju i posłuszeństwa wciąż tli się coś niebezpiecznie bliskiego… emocjom. I właśnie ten wewnętrzny konflikt czyni ją tak fascynującą bohaterką. Sylina balansuje na granicy między tym, czego się nauczyła, a tym, kim naprawdę jest. Ma w sobie mroczny humor i dystans do samej siebie, który objawia się w najmniej spodziewanych m...
Prześlij komentarz
Czytaj dalej»