Przejdź do głównej zawartości

"Wystrzałowa dziewiątka" Janet Evanovich, czyli kolejne Śliwkowe perypetie


Tym razem miało być spokojnie. Bez żadnych trupów. Bez widma Kostuchy wiszącej nad głową. Bez płonącego pożądaniem spojrzenia Komandosa. Bez koszmarnych wizji babci Morellego. I bez odkrywania, jak wielką bieliznę nosi Lula... Ale mówimy o Stephanie Plum. Czy w jej przypadku cokolwiek może odbyć się bez efektów specjalnych? 

Stephanie Plum, na przekór wszelkim przeciwnościom, nadal jest łowcą nagród. Mimo wielu wad i braku umiejętności charakterystycznych dla tej pracy (znacie innego łowcę nagród, który trzyma broń w słoju na ciasteczka?), wciąż daje sobie radę. Najnowsze zlecenie wydaje się proste i bezpieczne. Samuedżl Singh dostał trzymiesięczną wizę z pozwoleniem na pracę, a Vinnie poręczył, że po jej zakończeniu Singh opuści Stany Zjednoczone. Aż nagle mężczyzna zapadł się jak kamień w wodę... Poszukiwania ruszają, a prosta sprawa nagle się komplikuje. Życie Stephanie znów jest w niebezpieczeństwie, a czerwone róże i białe goździki, które regularnie dostaje, przyprawiają ją o ciarki.

Jakby tego było mało, dom rodziców Steph zaczyna przypominać dom wariatów. Ciężarna siostra naszej łowczyni, która nieoczekiwanie stała się czarną owcą, pochłania kilogramy jedzenia i wpada w depresję. Matka zaczyna popadać w szaleństwo i jest zdesperowana, by wreszcie uporządkować ten cały rodzinny bajzel. Tylko babcia Mazurowa nie traci nic ze swego jakże uroczego poczucia humoru. Babcia Morellego również nie pozostaje w tyle i jej wizje za każdym razem sprawiają, że Śliwce włosy stają dęba... Bo jak babcia Bella coś powie, to wiadomo, że tak się stanie. Nawet jeśli nie wierzysz w takie rzeczy, na widok tej starszej Włoszki od razu zmienisz zdanie. W przeciwnym razie babcia Bella rzuci na ciebie zły urok i wtedy biada, oj biada...

Stephanie nie byłaby sobą, gdyby wokół niej nie kręciło się dwóch przystojniaków. Morelli, który małżeństwa z nią boi się jak ognia. I Komandos, który o ślubie również nie myśli, ale za to nie potrafi oprzeć się urokowi Steph. Żaden z nich nie pozostaje jej obojętny, z czego nie raz wynikały komiczne sytuacje. 

"Wystrzałowa dziewiątka" trzyma poziom swoich poprzedniczek. Dzięki temu, że sprawa zaginięcia Singha na pierwszy rzut oka wydaje się niemal bezproblemowa, nie wieje nudą. Wątki się zapętlają, a krąg podejrzanych stopniowo się zawęża. I choć można się domyślić, kto za tym wszystkim stoi, w niczym nie psuje to zabawy z czytania. Humor jak zawsze jest lekki, scenki z życia rodzinki Plumów nieraz powodowały, że śmiałam się do łez. Stephanie prawie się nie zmieniła, choć potrafi nieco bardziej postawić na swoim. Jej aktywność fizyczna nadal przegrywa w przedbiegach z pączkami. Broń nadal przez większość czasu leży w słoju na ciasteczka. A zatrzymania NS-ów, które przeprowadza z Lulą są jedyne w swoim rodzaju. 

Podobało mi się chwilowe przeniesienie akcji do Las Vegas. Taka zupełna zmiana klimatu i scenerii była niewątpliwym plusem. Podobnie jak rewelacyjne przedstawienie co Las Vegas i nadmiar emocji i alkoholu potrafią zrobić z ludźmi (a konkretnie z Lulą i Connie). Babski wyjazd do stolicy hazardu po prostu nie ma prawa skończyć się bez żadnych sensacji.

Seria o Stephanie Plum ma to do siebie, że każda część stanowi odrębną całość. Warto jednak zacząć przygodę ze Śliwką od samego początku. Wyraziści, żeby nie powiedzieć jaskrawi bohaterowie, dużo humoru, ciekawe intrygi, morderstwa i porwania, a w tym wszystkim szczypta namiętności i sztuka zaakceptowania samej siebie ze wszystkimi wadami i kompleksami. Za to właśnie kocha się Stephanie Plum. 


Informacje o książce:
Autor: Janet Evanovich
Tytuł: "Wystrzałowa dziewiątka"
Tytuł oryginału: "To the Nines"
Cykl: Stephanie Plum
Tom: 9
Wydawnictwo: Fabryka Słów
Data wydania: luty 2014
Liczba stron: 384

Komentarze

  1. Czytałam jedynie pierwszą część, ale naprawdę bardzo przypadła mi do gustu. Na półce stoi już część druga, także niebawem będę kontynuować przygodę ze Śliwką.:)

    OdpowiedzUsuń
  2. Uwielbiam serię ze Śliweczką za wszystko i zawsze chętnie do niej wracam ;)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Dlaczego nie musisz kończyć każdej książki? Odzyskaj swoją czytelniczą wolność!

Są książki, które pochłaniamy z drżącymi rękami, jakby świat miał się skończyć, zanim przewrócimy ostatnią stronę. Ale są też takie, które czytamy z wysiłkiem – zdanie po zdaniu. Wmawiamy sobie, że "może się rozkręci", że "skoro już tyle przeczytałam, to szkoda przerywać", albo że "przecież ktoś to kiedyś uznał za arcydzieło". Ile razy tkwiliśmy w opowieściach, które nie dawały nam nic poza frustracją? Ile razy próbowaliśmy "wcisnąć się" w słowa jak w zbyt ciasny garnitur – niewygodny, nie nasz, ale przecież "elegancki", "polecany", "uznany"? Czas powiedzieć to głośno: nie musisz kończyć każdej książki . Nie jesteś zobowiązana wobec autora. Ani wobec recenzji, które miały pięć gwiazdek. Ani wobec siebie z przeszłości, która z entuzjazmem wyjęła tę książkę z półki i postanowiła dać jej szansę. Książki są jak rozmowy Wyobraź sobie. Nie z każdą osobą prowadzisz rozmowę do samego końca. Czasem już po kilku zdaniach czuje...

Recenzja: „Phantasma” Kaylie Smith - gotycka uczta zmysłów, która uzależnia!

To nie tylko jedna z najlepszych książek fantasy, jakie przeczytałam w tym roku. To gotycka uczta zmysłów i emocji – mroczna, gęsta od napięcia, brutalna, zmysłowa i absolutnie uzależniająca. Wchodząc do świata Phantasmy , czułam się, jakbym przekraczała próg nawiedzonego dworu – razem z Ophelią, która z pozoru wydaje się krucha, przytłoczona OCD i ciężarem przeszłości… a potem, z każdą kolejną próbą, staje się coraz bardziej nieugiętą, świadomą siebie kobietą. Nieidealną – i właśnie dlatego tak prawdziwą. Jej wewnętrzna walka, głos cienia, potrzeba kontroli – to wszystko nie znika, ale zmienia się razem z nią. Dojrzałość w wersji dark fantasy? W punkt! Siostrzane więzi i rodzinne cienie Na osobną uwagę zasługuje relacja z jej młodszą siostrą Genevieve – impulsywną, nieprzewidywalną, ale też poruszająco naiwną. To właśnie siostrzana więź, złożona z winy, strachu i głębokiej miłości, staje się dla Ophelii głównym motorem działania. A cień po zmarłej matce – nie tylko ten dosłowny...

Recenzja: „Tajne przez poufne” Magdalena Winnicka - od zgrzytu do mini-zawału z zachwytu!

Bywają takie książki, które zaczynają się od zgrzytu… a kończą nerwowym przewracaniem ostatniej strony i cichym „pani Autorko, jak mogła pani tak zrobić?”. Tak właśnie było z drugim tomem przygód Krystiana i Sary. Początek? Przyznam szczerze – miałam chwilę zwątpienia. Krystian, nasz zimnokrwisty major ABW, zachowuje się jak ktoś, kto chwilowo zostawił mózg we Wrocławiu. Halo, panie majorze – co się stało z twoją żelazną logiką i dystansem? Ale potem... zaskoczyło. I to tak, że przepadłam. Wystarczyło kilkadziesiąt stron, by historia znów mnie porwała – tym razem w upalne rejony Turcji, gdzie nie tylko temperatura, ale i napięcie między bohaterami sięga zenitu. Sara małymi, pozornie niewinnymi krokami zaczyna wchodzić w życie Krystiana. Nie na siłę, nie gwałtownie – tylko z czułością i uporem, który kruszy nawet najbardziej opancerzone serce. A Krystian? Choć udaje, że jeszcze walczy, widać, że przegrał tę bitwę dawno temu. I że to przegrana, która daje mu więcej szczęścia niż jakiekol...