Przejdź do głównej zawartości

Dziś każdy chciałby tam być



Nieskazitelnie błękitne niebo. Delikatny ciepły wietrzyk dotyka skóry. Słońce przyjemnie grzeje. Rosnące nad rzeką drzewa kojąco szumią liśćmi, a plusk płynącej wody i śpiew ptaków wtórują w tym koncercie natury. Tylko szkoda, że to wszystko nie jest prawdziwe...



Za oknem ponuro i okropnie zimno. Nic tylko czekać, aż na facebooku pojawi się masa "doniesień" o pierwszym śniegu i o tym, że "zima po raz kolejny zaskoczyła drogowców". A jednak trzeba z tym żyć. Odgrzebuję więc zdjęcia z wakacji i trafiam na fotkę pewnej ławeczki nad Menem w małym bawarskim miasteczku Kitzingen. Mimo aury na zewnątrz u nas w domu robi się ciepło, przyjemnie i wakacyjnie, a przed oczami widzę super ławeczkę na której z chęcią bym zaległ z jakimś miłym tekstem. Wrzucam więc to zdjęcie i niech Wam też zrobi się cieplej i przyjemniej.

Komentarze

  1. Faktycznie to piękne miejsce. A takie ławko-leżaki mogłyby się pojawić i u nas. A może już gdzieś są? :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Akurat ja lubię taka ponurą pogode wiec ja nic bym nie zmieniała :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A dla mnie listopad to najgorszy miesiąc w roku... Najbardziej ponury i przygnębiający.

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Miłość w Wiedźminie

„Pochyliła się nad nim, dotknęła go, poczuł na twarzy muśnięcie jej włosów pachnących bzem i agrestem i wiedział nagle, że nigdy nie zapomni tego zapachu, tego miękkiego dotyku, wiedział, że nigdy już nie będzie mógł ich porównać z innym zapachem i innym dotykiem.

"Quicksilver" Callie Hart - Recenzja: Gdy pustynia spotyka lód, a tajemnice rozgrzewają serca!

Każdy z nas nosi w sobie tajemnice. Czasem są jak delikatny szept, który można zagłuszyć. Innym razem to głośny krzyk, którego nie da się stłumić.  Historia Saeris Fane, 24-letniej kobiety obdarzonej tajemniczymi mocami, rozpoczyna się w surowym, pustynnym królestwie, gdzie woda jest cenniejsza niż złoto. Aby przetrwać, Saeris kradnie wodę z rezerw królowej, ukrywając jednocześnie swoje niezwykłe zdolności.​ Saeris nie miała łatwego życia. Od dziecka wiedziała, że jej moce stanowią zagrożenie – zarówno dla niej, jak i dla wszystkich wokół. Dlatego w pustynnym królestwie nauczyła się być niewidoczna, przemykać cicho niczym cień. Hart świetnie oddaje ten paradoks – Saeris jednocześnie pragnie wolności i obawia się jej, bo wolność oznacza też odkrycie jej sekretu. Jej życie ulega dramatycznej zmianie, gdy przypadkowo otwiera portal do innego wymiaru, trafiając do lodowej krainy Yvelia, zamieszkanej przez Fae – istoty dotąd uważane za legendę. Tam spotyka Kingfishera, tajemniczego wojo...

Recenzja: „Trzy dzikie psy i prawda" Markus Zusak - książka, która pachnie mokrym futrem

Spodziewałam się, że to będzie wzruszająca książka. Ale nie sądziłam, że trafi mnie prosto w serce. Nie pamiętam, kiedy ostatnio płakałam przy czytaniu – a przy tej opowieści zdarzyło mi się to dwa razy. To książka, która pachnie błotem po deszczu, mokrym futrem i tą poranną ciszą, gdy w domu słychać tylko oddech śpiącego psa. To list miłosny do zwierząt, które zmieniają człowieka od środka, nawet jeśli robią to w sposób nieporadny i nieprzewidywalny. Zusak nie pisze o idealnych psach – pisze o tych prawdziwych: zbyt dzikich, zbyt głośnych, zbyt nieokrzesanych. O Reubenie, Archerze i Frostym – trzech adopciakach, które weszły do jego życia z bagażem lęku, trudnej przeszłości i nieufności. To opowieść pełna śmiechu, złości i bezradności, ale też chwil, które wyciskają łzy wzruszenia. Bo między zniszczonymi meblami, pogryzionymi butami i codziennym „nie daję już rady" pojawiają się momenty, w których wiesz, że właśnie tak wygląda miłość. Nie ta wygładzona z filmów, ale prawdziwa – n...