Przejdź do głównej zawartości

"Księga Azraela" Amber V. Nicole


Wrzuciłam "Księgę Azraela" na półkę w Legimi i kilka razy ją omijałam, bo nie chciałam zaczynać roku od książki mającej niemal 750 stron. Ale gdy pewnego dnia zaczęłam jej słuchać, nie mogłam się oderwać. Przełączałam się z audiobooka na ebook, nie mogąc się doczekać CO BĘDZIE DALEJ? A działo się, oj działo...

Tysiąc lat temu Dianna, tuląc w ramionach umierającą siostrę, błagała o jej ocalenie każdego, kto chciał wysłuchać. Nie spodziewała się jednak, że odda swoje życie prawdziwemu potworowi. Od wieków wykonuje rozkazy Kadena, by jej siostra mogła wieść w miarę spokojne i szczęśliwe życie. Aż pewnego dnia pojawia się on, król bogów, od wieków uważany jedynie za legendę. Samkiel, który obecnie przyjął imię Liam, nie spocznie, póki nie pokona swych wrogów. A tak się składa, że Dianna jest jednym z nich. Jednak niespodziewane wydarzenie sprawia, że ta dwójka musi zacząć razem pracować, aby ocalić świat i wszystkie wymiary. Najwięksi wrogowie, nienawidzący się z całego serca. Cóż może pójść nie tak? 

Mimo sporej objętości, "Księgę Azraela" czyta się bardzo dobrze. Zasługą jest nie tylko dobrze wykreowany świat, ale również bohaterowie. Dianna uważa się za potwora i faktycznie, jej działania świadczą o tym, że nie zostało w niej za wiele z człowieka. Do czasu. Jest bardzo silną kobietą, wybuchową, pyskatą i wiedzącą czego chce. Jej przeciwieństwem jest Liam, spokojny i opanowany, dźwigający na swoich barkach ciężar odpowiedzialności za wszystkie światy. Zżerany poczuciem winy, przepełniony bólem. Zderzenie tych dwóch postaci jest niczym spotkanie ognia i wody. A jednak jak się okazuje, doskonale się uzupełniają. Ich relacja rozwija się stopniowo, z każdym rozdziałem stając się coraz bardziej intensywna i wciągająca.Również postacie drugoplanowe są wyraziste, zarówno te z "obozu" dobra jak i zła. Akcja toczy się wartko, jest pełna zwrotów i niespodzianek. A zakończenie odbiera oddech. Nie będę zdradzać więcej, ale naprawdę rzadko zdarza się tak mocny koniec książki. Autorka zaskakuje, dając nam mocne i emocjonalne finałowe sceny, które z pewnością zostaną w pamięci na długo. Zakończenie jest dobrze przemyślane i doskonale wpisuje się w całość opowieści. Czekam bardzo na kontynuację, bo zapowiada się wspaniale. 

To fantastyka w świetnym wydaniu, z pomysłem na świat, z umiejętnością budowania wiarygodnych bohaterów i przemyślaną fabułą. Oby jak najwięcej takich książek. 


Komentarze

Popularne posty z tego bloga

"Magia wody" Lilith Dorsey - recenzja

Woda. Życiodajny płyn, dzięki któremu istniejemy. Dziś chcę Wam przybliżyć ten fascynujący żywioł dzięki  "Magii wody" Lilith Dorsey, którą otrzymałam z księgarni internetowej TaniaKsiazka.pl . W pierwszej części książki poznajemy znaczenie wody w wymiarze religijnym, zarówno dla rdzennych mieszkańców Ameryk czy Afryki, jak i dla chrześcijan czy Żydów. Wierzenia dotyczące stworzenia świata nieodłącznie związane są z żywiołem wody. W dalszych rozdziałach prym wiedzie folklor, mityczne stwory i święte miejsca. Autorka przeprowadza nas przez ludowe wierzenia ze wszystkich części świata. Mówi Wam coś Nessie? Okazuje się, że takich stworzeń jest więcej. Dużo więcej. Poznajemy również wodnych bogów i boginie oraz miejsca uznawane za święte. Muszę przyznać, że ze względu na moje zainteresowania, właśnie ta część książki podobała mi się najbardziej. Druga część "Magii wody" skupia się na pracy z żywiołem wody. Lilith Dorsey przybliża rodzaje wody, rośliny, kamienie i zwier

Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego

W 1999 roku UNESCO ustanowiło Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego, przypadający na 21 lutego. Miało to na celu upamiętnienie wydarzeń, które rozegrały się w 1952 roku w Bangladeszu. Wtedy właśnie zginęło pięciu studentów, biorących udział w demonstracji, w której domagano się uznania języka bengalskiego językiem urzędowym. W związku z dzisiejszym świętem ruszyła nowa kampania "Język polski jest Ą-Ę" , której celem jest podkreślenie konieczności stosowania polskich znaków. Na stronie kampanii widnieje wielki baner:   "67% Polaków nie używa znaków diakrytycznych przy pisaniu SMS-ów"  I tu muszę przyznać, że zaliczam się do tych 67%. A właściwie zaliczałam się do niedawna. Powód? Mój telefon nie posiadał polskich znaków. Od kiedy używam Galaxy Note II, piszę odręcznie rysikiem i problem zniknął. Ale jest jeszcze jeden argument, przemawiający za niestosowaniem znaków diakrytycznych w sms-ach: wiele telefonów wciąż z jednego smsa z polskimi znakami robi

Miłość w Wiedźminie

„Pochyliła się nad nim, dotknęła go, poczuł na twarzy muśnięcie jej włosów pachnących bzem i agrestem i wiedział nagle, że nigdy nie zapomni tego zapachu, tego miękkiego dotyku, wiedział, że nigdy już nie będzie mógł ich porównać z innym zapachem i innym dotykiem.