Przejdź do głównej zawartości

Gdy książka rozdziera ci serce...

W ciągu ostatnich dni sięgnęłam po książki, które rozdarły mi serce i po których ciężko mi wrócić do rzeczywistości. Każda z nich jest inna, ale jednocześnie są bardzo do siebie podobne. Poruszają najczulsze struny, o których istnienie nawet siebie nie podejrzewałam. Choć zawsze byłam wrażliwym człowiekiem.

O każdej z tych książek wkrótce napiszę Wam więcej. Ale już dziś mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że o żadnej z nich przez długi czas nie zapomnę. "Morze spokoju" pokazało mi, jak powoli odradza się nadzieja, gdy marzenia legną w gruzach i zostaje z nich tylko popiół. "Gwiazd naszych wina" sponiewierało mnie, moje serce pękło nie wiem ile razy podczas czytania. Śmiałam się i płakałam, będąc jednocześnie pełna podziwu dla niezłomności bohaterów. "Hopeless" jeszcze nie skończyłam, ale już zdążyła mocno szarpnąć moim sercem. 

W zalewie badziewia, zarówno dla młodzieży jak i dorosłych, te książki są jak diamenty. Lśnią najczystszym blaskiem i właściwie nie potrzebują żadnej reklamy. Te historie bronią się same, a emocje, które wzbudzają... Cóż, w tym momencie nie potrafię znaleźć słów. Po prostu dają nadzieję. Pozwalają uwierzyć, że nawet po największym ciosie możesz się podnieść. I iść dalej. Na przekór wszystkiemu, czasem nawet samemu sobie. 

Jeśli jeszcze ich nie czytaliście, polecam Wam z całego serca. To nie są łatwe czytadła, nie służą rozrywce. Skłaniają do refleksji, pozwalają dostrzec jak cenne jest to, co mamy w danej chwili. Marzenia, miłość, życie. 

Komentarze

  1. Tak, John Green łamie serce, które pęka na miliard małych kawałeczków. Po lekturze trzeba było je zbierać, ale po ekranizacji pękło znów - myślę, że ta historia będzie łamać mi serce za każdym kolejnym razem, nieodmiennie :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Zazdroszczę Ci, że przeczytałaś "Gwiazd naszych wina"! Widzę, że niejedną osobę złapała za serce :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Łapie za serce i łamie serce, naprawdę Ci polecam, jeśli będziesz miała okazję przeczytać :)

      Usuń
  3. Wszystkie 3 książki chciałabym przeczytać! :))
    Mam nadzieję, że szybko to nastąpi, bo po Twojej opinii czuję, że warto!

    OdpowiedzUsuń
  4. Jestem w trakcie MS, GNW czytałam, a Hopeless przede mną, ale co do dwóch pierwszych mogę się zgodzić, że rozdzierają serce. Też nie mogłam się po pierwszej pozbierać, a drugą mocno przeżywam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. "Hopeless" też mocno działa na emocje, skoro podobały Ci się MS i GNW, to i ta nie powinna Cię zawieść.

      Usuń
  5. Morze spokoju już wcześniej ktoś mi polecał, chyba naprawdę muszę chwycić za tę książkę;)

    OdpowiedzUsuń
  6. Znam tę ogromną radość, kiedy człowiek czyta lepsze i gorsze książki, aż w końcu natrafia na takie perełki, które zapamiętuje na lata. :) Z owych powieści czytałam tylko "Gwiazd naszych wina" - owszem, jest to naprawdę dobra książka, ale nie zawładnęła moim sercem tak, jak stało się to w przypadku wielu czytelników. Być może dlatego, że owa tematyka nie była dla mnie niczym odkrywczym, ponieważ mam za sobą kilka książek o identycznym wątku, więc nie poruszył mną zanadto. Za to "Hopeless" to moje "must read", a i "Morze spokoju" kusi. :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. GNW to nie pierwsza książka o takiej tematyce, jaką przeczytałam, więc dla mnie również nie była odkrywcza. A jednak Green tak doskonale operuje słowem, że to zdecydowanie mój numer jeden wśród takich historii. Mimo ciężkiego tematu w opowieści Hazel i Gusa jest po prostu magia. I piękno, mimo gasnącego życia.

      Usuń
  7. Green złamał moje serce książką "Gwiazd naszych wina". Uwielbiam :)

    OdpowiedzUsuń
  8. "Gwiazd naszych wina dopiero zaczynam, ale zapowiada się bardzo obiecująco :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Okładki wszystkich książek są do siebie bardzo podobne. Cieszę się, że wciąż powstają wartościowe książki, które potrafią poruszyć serca czytelników i mam nadzieję, że kiedyś będzie mi dane je przeczytać.

    OdpowiedzUsuń
  10. tez jestem wlasnie po lekturze GNW i MS, jestem nimi zachwycona i chyba jeszcze dzis zaczne 'hopeless' ;D

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Dlaczego nie musisz kończyć każdej książki? Odzyskaj swoją czytelniczą wolność!

Są książki, które pochłaniamy z drżącymi rękami, jakby świat miał się skończyć, zanim przewrócimy ostatnią stronę. Ale są też takie, które czytamy z wysiłkiem – zdanie po zdaniu. Wmawiamy sobie, że "może się rozkręci", że "skoro już tyle przeczytałam, to szkoda przerywać", albo że "przecież ktoś to kiedyś uznał za arcydzieło". Ile razy tkwiliśmy w opowieściach, które nie dawały nam nic poza frustracją? Ile razy próbowaliśmy "wcisnąć się" w słowa jak w zbyt ciasny garnitur – niewygodny, nie nasz, ale przecież "elegancki", "polecany", "uznany"? Czas powiedzieć to głośno: nie musisz kończyć każdej książki . Nie jesteś zobowiązana wobec autora. Ani wobec recenzji, które miały pięć gwiazdek. Ani wobec siebie z przeszłości, która z entuzjazmem wyjęła tę książkę z półki i postanowiła dać jej szansę. Książki są jak rozmowy Wyobraź sobie. Nie z każdą osobą prowadzisz rozmowę do samego końca. Czasem już po kilku zdaniach czuje...

Recenzja: „Phantasma” Kaylie Smith - gotycka uczta zmysłów, która uzależnia!

To nie tylko jedna z najlepszych książek fantasy, jakie przeczytałam w tym roku. To gotycka uczta zmysłów i emocji – mroczna, gęsta od napięcia, brutalna, zmysłowa i absolutnie uzależniająca. Wchodząc do świata Phantasmy , czułam się, jakbym przekraczała próg nawiedzonego dworu – razem z Ophelią, która z pozoru wydaje się krucha, przytłoczona OCD i ciężarem przeszłości… a potem, z każdą kolejną próbą, staje się coraz bardziej nieugiętą, świadomą siebie kobietą. Nieidealną – i właśnie dlatego tak prawdziwą. Jej wewnętrzna walka, głos cienia, potrzeba kontroli – to wszystko nie znika, ale zmienia się razem z nią. Dojrzałość w wersji dark fantasy? W punkt! Siostrzane więzi i rodzinne cienie Na osobną uwagę zasługuje relacja z jej młodszą siostrą Genevieve – impulsywną, nieprzewidywalną, ale też poruszająco naiwną. To właśnie siostrzana więź, złożona z winy, strachu i głębokiej miłości, staje się dla Ophelii głównym motorem działania. A cień po zmarłej matce – nie tylko ten dosłowny...

Czy Instagram nie zabił rzetelnych opinii? Moja perspektywa

Zadaję sobie to pytanie coraz częściej. Odkąd z końcem marca wróciłam do pisania o książkach – tak naprawdę, spokojnie, z myślą, bez presji lajków – czuję coraz wyraźniej, że dla mnie wciąż najcenniejszym miejscem rozmowy o literaturze jest blog. Miejsce, gdzie słowo może wybrzmieć do końca. Gdzie można napisać więcej niż trzy zdania. Gdzie treść nie musi tańczyć przed okiem algorytmu, by zostać zauważona. Bo Instagram, choć pełen pięknych kadrów, zachwycających półek i okładek, które aż proszą się o zdjęcie, coraz częściej przypomina mi teatr iluzji. Świat, w którym książki muszą być "ładne", by zasłużyć na uwagę. Świat, w którym estetyka wygrywa z wartością. 📸 Gdzie kończy się pasja, a zaczyna strategia? Czasem zastanawiam się, czy niektóre książki zyskują popularność tylko dlatego, że dobrze prezentują się na zdjęciach. Bo mają złocenia, bo ich kolory są spójne z feedem, bo da się je ładnie sfotografować z kawą i świeczką. I czy w tym całym wizualnym hałasie nie giną cich...