Przejdź do głównej zawartości

Nietypowe opakowanie, a w nim... książka

Rzadko piszę o zapowiedziach, ale w trakcie niedawnego buszowania po sieci natknęłam się na filmik pokazujący ciekawe opakowanie pewnej książki. 

Josephine Angelini stworzyła trylogię Starcrossed (w polskiej wersji Spętani przez bogów) i błyskawicznie podbiła serca czytelników. Jej nowa trylogia nosi tytuł Worldwalker, a jej pierwszy tom "Trial by Fire"  ma mieć premierę dopiero we wrześniu. Ale autorka już pokazała, jakie egzemplarze będzie można kupić. Pomysł mi się podoba, bo wyciąganie książki z takiego pudełka można skojarzyć z rozpakowywaniem prezentu :)


Poza tym od razu pomyślałam o grach wydanych w ostatnim czasie przez Blizzarda. Zarówno Diablo III, jak i Starcraft II mają właśnie tego typu pudełka, w których kryje się gra w normalnym opakowaniu. A że mam ogromną słabość do Blizzarda, od razu zwróciłam uwagę na dość podobny zabieg zastosowany przy książce.

I choć jest to pewnie niepraktyczne (bo kto po przeczytaniu książki wkłada ją do pudełka?), to jednak na sklepowych półkach na pewno będzie się dobrze prezentować. Ciekawe, czy również polskie wydanie takie będzie (jeśli w ogóle będzie).

A oto filmik:

A tak na marginesie - sama okładka również mi się podoba. Natomiast jeśli chodzi o treść - alternatywny świat i akcja osadzona w Salem... Może być interesująco.

Komentarze

  1. Faktycznie choć okładka mało praktyczna to naprawdę imponująca :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Recenzja: "BLOG. Pisz, kreuj, zarabiaj" Tomek Tomczyk - czyli jestem blogerem, jestem najlepszy i tworzę swoją legendę

Czy można dać czytelnikowi ciekawe i pożyteczne treści, a jednocześnie budować swoją własną markę i tworzyć własną legendę? Czy można bezczelnie się przechwalać i gloryfikować swoją zajebistość sprawiając jednocześnie, że w czytelniku rośnie sympatia do autora? Pewnemu polskiemu blogerowi to się udaje.

Miłość w Wiedźminie

„Pochyliła się nad nim, dotknęła go, poczuł na twarzy muśnięcie jej włosów pachnących bzem i agrestem i wiedział nagle, że nigdy nie zapomni tego zapachu, tego miękkiego dotyku, wiedział, że nigdy już nie będzie mógł ich porównać z innym zapachem i innym dotykiem.

Recenzja: „Trzy dzikie psy i prawda" Markus Zusak - książka, która pachnie mokrym futrem

Spodziewałam się, że to będzie wzruszająca książka. Ale nie sądziłam, że trafi mnie prosto w serce. Nie pamiętam, kiedy ostatnio płakałam przy czytaniu – a przy tej opowieści zdarzyło mi się to dwa razy. To książka, która pachnie błotem po deszczu, mokrym futrem i tą poranną ciszą, gdy w domu słychać tylko oddech śpiącego psa. To list miłosny do zwierząt, które zmieniają człowieka od środka, nawet jeśli robią to w sposób nieporadny i nieprzewidywalny. Zusak nie pisze o idealnych psach – pisze o tych prawdziwych: zbyt dzikich, zbyt głośnych, zbyt nieokrzesanych. O Reubenie, Archerze i Frostym – trzech adopciakach, które weszły do jego życia z bagażem lęku, trudnej przeszłości i nieufności. To opowieść pełna śmiechu, złości i bezradności, ale też chwil, które wyciskają łzy wzruszenia. Bo między zniszczonymi meblami, pogryzionymi butami i codziennym „nie daję już rady" pojawiają się momenty, w których wiesz, że właśnie tak wygląda miłość. Nie ta wygładzona z filmów, ale prawdziwa – n...