Przejdź do głównej zawartości

Recenzja: "Chemia łez" Peter Carey



Autor: Peter Carey
Tytuł: "Chemia łez"
Tytuł oryginału: "The Chemistry of Tears"
Wydawnictwo: Wielka Litera
Data wydania: maj 2013
Liczba stron: 320

"Chemia łez" - nie wiem, co pierwsze urzekło mnie w tej książce. Tytuł, niesamowita okładka, czy wreszcie sam opis, zapowiadający coś niezwykłego. Dodatkowo moją uwagę zwrócił fakt, że autor, Peter Carey, to dwukrotny laureat Bookera - najbardziej prestiżowej nagrody literackiej, przyznawanej w Wielkiej Brytanii.

Pod koniec kwietnia 2010 roku, w Londynie, Catherine Gehrig, zegarmistrz i konserwator londyńskiego muzeum, dowiaduje się o nagłej śmierci ukochanego. Ponieważ Matthew był żonaty, a jego romans z Cat pozostawał w sekrecie przez trzynaście lat, kobieta nie może jawnie przeżywać żałoby. Jest jej tym trudniej, że w grę nie wchodzi nawet pojawienie się na pogrzebie. I wtedy na ratunek przychodzi jej Eric Croft, kustosz działu horologii i przyjaciel Matthew. Świadomy rozpaczy i rozdzierającego bólu, jakie targają Catherine, Eric przydziela jej specjalne zadanie. Ma zrekonstruować kaczkę Vaucansona, genialne, mechaniczne odzwierciedlenie żywego ptaka.

Pełna dystansu Catherine, przeglądając skrzynie z elementami kaczki, natrafia na jedenaście brulionów, zapisanych zdecydowanym, męskim pismem. W taki sposób poznaje żyjącego 150 lat wcześniej Henry'ego Brandlinga, Anglika, który postanowił skonstruować kaczkę dla swego chorego na gruźlicę synka. Przekonany, że mechaniczny ptak jest w stanie ocalić dziecko, mężczyzna wyruszył do Niemiec, do Karlsruhe, gdzie wynaleziono zegar z kukułką. Jakie rezultaty przyniosła jego podróż?

Catherine cierpi i notorycznie topi smutki w alkoholu, ale zapiski Henry'ego powoli wyciągają ją z otępienia i pomagają przetrwać najgorszy czas. Rekonstrukcja ptaka i relacja Brandlinga niespodziewanie pozwalają jej odkryć, że zamiast kaczki ma przed sobą wspaniałego, pięknego łabędzia...  

Dwoje ludzi, którzy nigdy się nie spotkali, których dzielą całe lata, targani rozpaczą, szukają ratunku i ukojenia. Henry próbuje dać choć odrobinę radości swemu synowi, Catherine próbuje pozbierać się po śmierci mężczyzny, który był miłością jej życia. Dwa tak różne oblicza miłości tworzą piękną historię, opowiedzianą subtelnym, a jednocześnie wyrazistym językiem. Peter Carey pisze w sposób momentami wręcz magiczny, ale wymagający skupienia. 

Na uwagę zasługują sami główni bohaterowie, postacie silne, czasami nieprzewidywalne, ale bardzo ludzkie, próbujące uśmierzyć ból i jednocześnie dążące do obranego celu. Również bohaterowie drugoplanowi zostali świetnie dopracowani. Rubaszny Crofty, szalony Sumper, genialny Carl, tajemniczy złotnik, zbieracz baśni, dziwaczna i utalentowana asystentka Cat - to prawdziwa mieszanka charakterów, nietuzinkowych osobowości, zupełnie inaczej postrzegających świat.

"Chemia łez" pełna jest dwuznaczności, cierpienia, łez i samotności, ale również miłości i ciepłych wspomnień. Jest opowieścią przepełnioną całą gamą ludzkich emocji. Całość  spaja mechaniczny łabędź, mający jedyną wadę - jest tylko maszyną, nie mającą skórnej powłoki. A "W naszej skórze znajduje się cztery miliony receptorów", jak mawia Catherine. I właśnie tak odbiera się tę powieść - zmysłami. To nie jest łatwa lektura i raczej nie przypadnie do gustu czytelnikom szukającym szybkiej rozrywki. Ale tym, którzy szukają w książkach czegoś więcej, czegoś, co skłania do refleksji i chwili zadumy, serdecznie polecam. 

Komentarze

  1. Bardzo ładna okładka - na pewno rzuca się w oczy. Co do treści - na lato jak dla mnie ta książka chyba byłaby zbyt ciężka w odbiorze :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Okładka w papierowym wydaniu jest niesamowita :) A książka faktycznie na relaksujące czytanie na plaży raczej się nie nadaje. Ale ogólnie jest warta przeczytania :)

      Usuń
  2. O, coś ciekawego!
    Ps Zdradź mi proszę, co to za kindelek masz? Szukam już jakiś czas odpowiedniego dla siebie, ale na nic nie potrafię się skusić.

    OdpowiedzUsuń
  3. Od dłuższego czasu intryguje mnie ta książka :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mnie zaintrygowała od pierwszej chwili, gdy ją zobaczyłam, zatem coś w sobie ma :)

      Usuń
  4. Już czytam którąś z kolei recenzję tej książki i coraz bardziej chcę ją przeczytać.

    OdpowiedzUsuń
  5. Zdecydowanie mnie zaciekawiłaś, a że uwielbiam książki refleksyjne - ten tytuł to coś dla mnie ;)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego

W 1999 roku UNESCO ustanowiło Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego, przypadający na 21 lutego. Miało to na celu upamiętnienie wydarzeń, które rozegrały się w 1952 roku w Bangladeszu. Wtedy właśnie zginęło pięciu studentów, biorących udział w demonstracji, w której domagano się uznania języka bengalskiego językiem urzędowym. W związku z dzisiejszym świętem ruszyła nowa kampania "Język polski jest Ą-Ę" , której celem jest podkreślenie konieczności stosowania polskich znaków. Na stronie kampanii widnieje wielki baner:   "67% Polaków nie używa znaków diakrytycznych przy pisaniu SMS-ów"  I tu muszę przyznać, że zaliczam się do tych 67%. A właściwie zaliczałam się do niedawna. Powód? Mój telefon nie posiadał polskich znaków. Od kiedy używam Galaxy Note II, piszę odręcznie rysikiem i problem zniknął. Ale jest jeszcze jeden argument, przemawiający za niestosowaniem znaków diakrytycznych w sms-ach: wiele telefonów wciąż z jednego smsa z polskimi znakami robi...

"Księga Azraela" Amber V. Nicole

Wrzuciłam "Księgę Azraela" na półkę w Legimi i kilka razy ją omijałam, bo nie chciałam zaczynać roku od książki mającej niemal 750 stron. Ale gdy pewnego dnia zaczęłam jej słuchać, nie mogłam się oderwać. Przełączałam się z audiobooka na ebook, nie mogąc się doczekać CO BĘDZIE DALEJ? A działo się, oj działo... Tysiąc lat temu Dianna, tuląc w ramionach umierającą siostrę, błagała o jej ocalenie każdego, kto chciał wysłuchać. Nie spodziewała się jednak, że odda swoje życie prawdziwemu potworowi. Od wieków wykonuje rozkazy Kadena, by jej siostra mogła wieść w miarę spokojne i szczęśliwe życie. Aż pewnego dnia pojawia się on, król bogów, od wieków uważany jedynie za legendę. Samkiel, który obecnie przyjął imię Liam, nie spocznie, póki nie pokona swych wrogów. A tak się składa, że Dianna jest jednym z nich. Jednak niespodziewane wydarzenie sprawia, że ta dwójka musi zacząć razem pracować, aby ocalić świat i wszystkie wymiary. Najwięksi wrogowie, nienawidzący się z całego serca. Có...

Ile się zarabia na recenzjach książek?

Zastanawiałeś się kiedyś ile zarabiasz recenzując książki na swoim blogu? Czy wiesz ile warty jest Twój czas? Nie?  To sprawdźmy.