Przejdź do głównej zawartości

Po cholerę Ci ten blog?

Monitor świeci w ciemności nocy. Oczy pieką. Pewnie znów przesuszone spojówki spowodowane brakiem mrugania. Na blogu jest coraz więcej treści. Sprawdzasz analytics i widzisz czytających cię w tej właśnie chwili kilkuset użytkowników. Wszystko idzie zgodnie z planem. Twoja trampolina staje się coraz większa i można skakać. Wysoko. Możesz wiele.


Czytam sobie "Rework" Jasona Frieda i uderzyła mnie pewna myśl. Po cholerę ludzie prowadzą blogi? Po cholerę my prowadzimy blogi? Może istnieją na świecie altruiści, którzy piszą sobie bo lubią pisać. Choć ja osobiście w nich nie wierzę. Są i tacy, którzy liczą, że za swoje teksty będą dostawali coś za darmo, a w praktyce niemal za darmo oddają swój cenny czas. To dość głupie.

Więc po co to wszystko? 

Fried prostymi słowami wyraża prawdę, która nie dla wszystkich jest wygodna. Chodzi o odbiorców.

Jeżeli zdobywasz odbiorców i masz ich dużo budujesz trampolinę, na której "twoja działalność" może sięgnąć nieba.

The sky is the limit

Przez "twoją działalność" można rozumieć wiele. Może marzysz, żeby zostać sławnym pisarzem, a może chcesz zostać wydawcą, albo gwiazdą, krytykiem zapraszanym do programów telewizyjnych i radiowych. To może być cokolwiek na czym tak naprawdę Ci zależy. I taka jest prawda.

Sparafrazuję nieco Frieda:

Przyciągnij do swojej "działalności" odbiorców. "(...)Przemawiaj, pisz, prowadź blog, udzielaj się na portalach społecznościowych, kręć filmy wideo - rób cokolwiek. Dziel się cennymi informacjami, a z pewnością powoli zbierzesz wokół siebie wierną publiczność. Wtedy, gdy będziesz chciał coś ogłosić, właściwi ludzie będą Cię już słuchali".

Komentarze

  1. Ja piszę bloga, bo uwielbiam czytać, a w moim otoczeniu nie bardzo mam z kim podzielić się moimi spostrzeżeniami z takiej a takiej książki. Piszę również dlatego, że marzy mi się kariera pisarza, ale nie zawsze wystarcza mi cierpliwości by siedzieć nad pustą stroną lub zastanawiać się nad jakąś sceną po raz ęty. Recenzje pisze się o wiele szybciej :)
    Zaciekawiła mnie książka, o której mówisz i na pewno do niej zajrzę ;)

    OdpowiedzUsuń
  2. Zgadzam się, sam piszę z takim samym nastawieniem - chciałbym mieć odbiorców, chciałbym żeby ludzie czytali i dyskutowali na temat moich recenzji (bo ślepe zgadzanie się ze wszystkim, co mówię, nie byłoby spoko). W ogóle najfajniej by było, gdyby przy wchodzeniu do empiku wyciągali smartfony i wpisywali w wyszukiwarkę moje nazwisko aby dopomóc sobie w wyborze! Narcystyczne, ale prawdziwe :)

    Pozdrawiam
    Michał

    OdpowiedzUsuń
  3. A ja jestem po części osobą, która "pisze sobie bo lubi pisać." :) Nie spodziewałam się, że mój blog będzie miał takie szerokie grono odbiorców. Dopiero po pewnym czasie czytelnicy zaczęli nabierać dla mnie coraz większego znaczenia. :) Poza tym trenuję pisanie i jestem na bieżąco w środowisku, w którym kiedyś chcę szukać pracy. :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Ja się nie oszukuję - piszę, bo lubię, ale piszę także po to, żeby ludzie mnie czytali, żeby dyskutowali, żeby ktoś zachęcony moją recenzją sięgnął po daną książkę. Piszę, bo widzę w tym sens. Czytelników przybywa, słupki rosną, poznaję świetnych ludzi. Blogerów, zwykłych czytelników, pisarzy, wydawców. Piszę, bo to świetne uczucie, gdy dostaję sygnały, że ludziom podoba się to, co robię. Czy przyda mi się to kiedyś w życiu zawodowym? Raczej nie, ale przecież nigdy nic nie wiadomo. :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Pisze, ponieważ chcę się dzielić swoja opinią z innymi, Pisze, poniewaz to lubie, to moje hobby, sposob marnowania czasu. Pisze, bo dzieki temu moge poznac wielu bloggerow. Pisze, bo sama nie wiem po co.. Ale już bez tego nie mogę żyć. :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Piszę bloga, gdyż mam w ten sposób możliwość podzielenia się swoją pasją czytania i nie tylko :) Bywają chwile zwątpienia, ale nie wszystko jest idealne :D

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego

W 1999 roku UNESCO ustanowiło Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego, przypadający na 21 lutego. Miało to na celu upamiętnienie wydarzeń, które rozegrały się w 1952 roku w Bangladeszu. Wtedy właśnie zginęło pięciu studentów, biorących udział w demonstracji, w której domagano się uznania języka bengalskiego językiem urzędowym. W związku z dzisiejszym świętem ruszyła nowa kampania "Język polski jest Ą-Ę" , której celem jest podkreślenie konieczności stosowania polskich znaków. Na stronie kampanii widnieje wielki baner:   "67% Polaków nie używa znaków diakrytycznych przy pisaniu SMS-ów"  I tu muszę przyznać, że zaliczam się do tych 67%. A właściwie zaliczałam się do niedawna. Powód? Mój telefon nie posiadał polskich znaków. Od kiedy używam Galaxy Note II, piszę odręcznie rysikiem i problem zniknął. Ale jest jeszcze jeden argument, przemawiający za niestosowaniem znaków diakrytycznych w sms-ach: wiele telefonów wciąż z jednego smsa z polskimi znakami robi

"Księga Azraela" Amber V. Nicole

Wrzuciłam "Księgę Azraela" na półkę w Legimi i kilka razy ją omijałam, bo nie chciałam zaczynać roku od książki mającej niemal 750 stron. Ale gdy pewnego dnia zaczęłam jej słuchać, nie mogłam się oderwać. Przełączałam się z audiobooka na ebook, nie mogąc się doczekać CO BĘDZIE DALEJ? A działo się, oj działo... Tysiąc lat temu Dianna, tuląc w ramionach umierającą siostrę, błagała o jej ocalenie każdego, kto chciał wysłuchać. Nie spodziewała się jednak, że odda swoje życie prawdziwemu potworowi. Od wieków wykonuje rozkazy Kadena, by jej siostra mogła wieść w miarę spokojne i szczęśliwe życie. Aż pewnego dnia pojawia się on, król bogów, od wieków uważany jedynie za legendę. Samkiel, który obecnie przyjął imię Liam, nie spocznie, póki nie pokona swych wrogów. A tak się składa, że Dianna jest jednym z nich. Jednak niespodziewane wydarzenie sprawia, że ta dwójka musi zacząć razem pracować, aby ocalić świat i wszystkie wymiary. Najwięksi wrogowie, nienawidzący się z całego serca. Có

"Magia wody" Lilith Dorsey - recenzja

Woda. Życiodajny płyn, dzięki któremu istniejemy. Dziś chcę Wam przybliżyć ten fascynujący żywioł dzięki  "Magii wody" Lilith Dorsey, którą otrzymałam z księgarni internetowej TaniaKsiazka.pl . W pierwszej części książki poznajemy znaczenie wody w wymiarze religijnym, zarówno dla rdzennych mieszkańców Ameryk czy Afryki, jak i dla chrześcijan czy Żydów. Wierzenia dotyczące stworzenia świata nieodłącznie związane są z żywiołem wody. W dalszych rozdziałach prym wiedzie folklor, mityczne stwory i święte miejsca. Autorka przeprowadza nas przez ludowe wierzenia ze wszystkich części świata. Mówi Wam coś Nessie? Okazuje się, że takich stworzeń jest więcej. Dużo więcej. Poznajemy również wodnych bogów i boginie oraz miejsca uznawane za święte. Muszę przyznać, że ze względu na moje zainteresowania, właśnie ta część książki podobała mi się najbardziej. Druga część "Magii wody" skupia się na pracy z żywiołem wody. Lilith Dorsey przybliża rodzaje wody, rośliny, kamienie i zwier