Przejdź do głównej zawartości

Piekielny konkurs z "Wilczym paktem"


Od dawna przymierzałam się do zrobienia konkursu z "Wilczym paktem" i oto jest :) 


Kilka zasad:
1. Organizatorem konkursu jest właścicielka bloga poprostuksiazki.eu, czyli ja.
2. Uczestnikiem konkursu może zostać każda osoba posiadająca konto na Bloggerze lub w Google +.
3. Aby wziąć udział w konkursie należy w komentarzu pod tym postem kreatywnie odpowiedzieć na     zadanie konkursowe.
4. Konkurs trwa od 8 do 12 maja 2013 roku.
5. Zwycięzca zostanie wybrany w ciągu tygodnia od zakończenia konkursu.
6. Nagrodą jest książka "Wilczy pakt" Melissy de la Cruz, wydana przez Wydawnictwo Jaguar.
7. Książka zostanie wysłana pocztą na podany przez zwycięzcę adres (na terenie Polski).

A ponieważ książka osadzona jest w piekielnych klimatach, zadanie konkursowe brzmi:

Twoja wizja Piekła.


W literaturze było już tyle wersji Piekła, że chętnie poznam Wasze wyobrażenia o tym miejscu. Czy będzie piękne i niebezpieczne, niedostępne czy może przyjazne? Z obrzydliwymi czartami czy seksownymi demonami? A może z zupełnie innymi mieszkańcami? Z niecierpliwością czekam na Wasze wizje :)

Komentarze

  1. cukiereczek13xd@onet.pl- to mój email.
    Co do zadania konkursowego, moim zdaniem piekło jest gorące. Na tronie oczywiście zasiada sam diabeł, który czasami przychodzi do ludzkiego świata i robie nam różne dziwne, niekiedy straszne psikusy. To on nawiedza nas w koszmarach przybierając postać tego, czego się akurat boimy. W swoim króleswie ma niezwykle seksowne diablice, które podsycają jego gniew. Dusze, które przebywają w jego progach zmusza do niewyobrażalnych rzeczy, którym towarzyszy okrucieństwo. Jest to jego forma rozrywki. Gdzieś tam w duszy, zazdrosici swojemu bratu, który rządzi tym co jest u góry, tym dobry i pragnionym, czyli Niebem. Gdy jest sam, wtedy keidy nie ma przy nim jego kochanek i dusz, które błagają o zaprzestanie cierpienia, on płacze. Nie jest to zwykły płacz, on płacze ogniem. Tym samym powoduje wiele nieszczęść na swiecie, powoduje on rózne tragednie na naszym ludzkim świecie. Dlaczego płacze? Ponieważ chciałby być dobry, ale nie potrafi. Jego wygląd zewnetrzny: ma skrzydła, przez co wygląda jak zbuntowany anioł, jest koloru czerwonego i posiada rogi, nosi glany i jeżdzi po swoim królestwie na motorze.

    taka jest moja wizja piekła i diabła :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Piekło jest chyba dość przyjaznym miejsce,skoro tylu ludzi jego wizją się zupełnie nie przejmuje.To miejsce,w którym rządzi seks,drag i rock and roll.Seksowni faceci,seksowne panienki i tylko jeden haczyk w tym wiecznej balandze!
    Nie ma chwili na odpoczynek.Non stop zabawa,non stop balanga-a odpoczynku zero!
    jolunia559@wp.pl

    OdpowiedzUsuń
  3. krzyzanskahio@gmail.com
    Zawsze wyobrażałam sobie raj i piekło jako przejaskrawioną formę naszego doczesnego życia. Piekielny świat składa się wyłącznie z elementów, o których pragniemy na ziemskim padole jak najszybciej zapomnieć. Każdy przeżywa go inaczej i indywidualnie. Same przykre momenty, ból, cierpienie, znienawidzone osoby i wszechobecny strach oraz niepokój - to kwintesencja ciemnej strony czeluści. Nie widzę tam diabłów czy smolistych ogni. To zwykła, pozbawiona kolorytu przestrzeń, pełna wszechobecnego strachu i lęku przed tym, co za chwilę nastąpi. Każdy kto tam trafi ma wieczne poczucie, że za chwilę wydarzy się coś strasznego i okrutnego. I to się w piekle zawsze wydarza. Spotkamy tam wszystkie nasze fobie, beznadziejność i bezradność. Otoczeni nieszczęśliwymi zmarłymi stajemy się tam samotną kroplą bezradności i bezsensu. I tyko od czasu do czasu na sklepieniu piekielnym przebijają się rajskie obrazy, które znikają zbyt szybko by dać nam nadzieję. Wylewający się z piekła smutek, niesprawiedliwość i ból to fundament tego wymiaru. I najgorsze jest to, że nic nie można uczynić by wydostać się z tego koszmaru. Wyrok był ostateczny.

    OdpowiedzUsuń
  4. Przepraszam za opóźnienie w ogłoszeniu wyników. Najbardziej przemówiła do mojej wyobraźni wizja skahio - proszę o podesłanie adresu do wysyłki na maila podanego w zakładce "Kontakt" :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Dlaczego nie musisz kończyć każdej książki? Odzyskaj swoją czytelniczą wolność!

Są książki, które pochłaniamy z drżącymi rękami, jakby świat miał się skończyć, zanim przewrócimy ostatnią stronę. Ale są też takie, które czytamy z wysiłkiem – zdanie po zdaniu. Wmawiamy sobie, że "może się rozkręci", że "skoro już tyle przeczytałam, to szkoda przerywać", albo że "przecież ktoś to kiedyś uznał za arcydzieło". Ile razy tkwiliśmy w opowieściach, które nie dawały nam nic poza frustracją? Ile razy próbowaliśmy "wcisnąć się" w słowa jak w zbyt ciasny garnitur – niewygodny, nie nasz, ale przecież "elegancki", "polecany", "uznany"? Czas powiedzieć to głośno: nie musisz kończyć każdej książki . Nie jesteś zobowiązana wobec autora. Ani wobec recenzji, które miały pięć gwiazdek. Ani wobec siebie z przeszłości, która z entuzjazmem wyjęła tę książkę z półki i postanowiła dać jej szansę. Książki są jak rozmowy Wyobraź sobie. Nie z każdą osobą prowadzisz rozmowę do samego końca. Czasem już po kilku zdaniach czuje...

Recenzja: „Phantasma” Kaylie Smith - gotycka uczta zmysłów, która uzależnia!

To nie tylko jedna z najlepszych książek fantasy, jakie przeczytałam w tym roku. To gotycka uczta zmysłów i emocji – mroczna, gęsta od napięcia, brutalna, zmysłowa i absolutnie uzależniająca. Wchodząc do świata Phantasmy , czułam się, jakbym przekraczała próg nawiedzonego dworu – razem z Ophelią, która z pozoru wydaje się krucha, przytłoczona OCD i ciężarem przeszłości… a potem, z każdą kolejną próbą, staje się coraz bardziej nieugiętą, świadomą siebie kobietą. Nieidealną – i właśnie dlatego tak prawdziwą. Jej wewnętrzna walka, głos cienia, potrzeba kontroli – to wszystko nie znika, ale zmienia się razem z nią. Dojrzałość w wersji dark fantasy? W punkt! Siostrzane więzi i rodzinne cienie Na osobną uwagę zasługuje relacja z jej młodszą siostrą Genevieve – impulsywną, nieprzewidywalną, ale też poruszająco naiwną. To właśnie siostrzana więź, złożona z winy, strachu i głębokiej miłości, staje się dla Ophelii głównym motorem działania. A cień po zmarłej matce – nie tylko ten dosłowny...

Recenzja: „Tajne przez poufne” Magdalena Winnicka - od zgrzytu do mini-zawału z zachwytu!

Bywają takie książki, które zaczynają się od zgrzytu… a kończą nerwowym przewracaniem ostatniej strony i cichym „pani Autorko, jak mogła pani tak zrobić?”. Tak właśnie było z drugim tomem przygód Krystiana i Sary. Początek? Przyznam szczerze – miałam chwilę zwątpienia. Krystian, nasz zimnokrwisty major ABW, zachowuje się jak ktoś, kto chwilowo zostawił mózg we Wrocławiu. Halo, panie majorze – co się stało z twoją żelazną logiką i dystansem? Ale potem... zaskoczyło. I to tak, że przepadłam. Wystarczyło kilkadziesiąt stron, by historia znów mnie porwała – tym razem w upalne rejony Turcji, gdzie nie tylko temperatura, ale i napięcie między bohaterami sięga zenitu. Sara małymi, pozornie niewinnymi krokami zaczyna wchodzić w życie Krystiana. Nie na siłę, nie gwałtownie – tylko z czułością i uporem, który kruszy nawet najbardziej opancerzone serce. A Krystian? Choć udaje, że jeszcze walczy, widać, że przegrał tę bitwę dawno temu. I że to przegrana, która daje mu więcej szczęścia niż jakiekol...