Przejdź do głównej zawartości

"Kajko i Kokosz. Szkoła latania" - słuchowisko

Obraz
Autor: Mariusz Strzelecki

Kultowe komiksy w Polsce przeżywają swój renesans. Oprócz tradycyjnej formy dostajemy je coraz częściej w postaci audiobooków i słuchowisk. Nie ma kolorowych obrazków, ale są ciekawe głosy oraz dobrze dobrana muzyka. Jest też specyficzny humor taki jak w "Szkole latania".


Można zrobić audiobooka na bazie komiksu

Wiadomo jaki jest komiks. Mało tekstu, a dużo obrazków. Jak zrobić z tego audiobooka? Przecież to raptem 20 minut słuchania i pozamiatane.  No i tak podana historia nie jest ozdobiona pięknymi obrazkami. Mimo wszystko po zakupie w Biedronce zacząłem przygodę ze słuchowiskiem o "Kajko i Kokoszu".

Słucham i sięgam po komiks

Słuchając audiobooka o przygodach "Kajko i Kokosza" obrazy malowały się w mojej wyobraźni. Muzyka i sposób opowiadania historii, z dużą zasługą Piotra Fronczewskiego, zbudowały odpowiedni klimat. Nie wytrzymałem jednak i musiałem sięgnąć na półkę po moją papierową "Szkołę latania". To mocno uzupełniło doznania.

Humorystyczny ze współczesnymi wstawkami

Zdecydowanym plusem słuchowiska "Kajko i Kokosz. Szkoła latania" jest narracja Piotra Fronczewskiego oraz bardzo humorystyczne wstawki, które tej średniowiecznej historii dodają nutkę współczesności - naszych zachowań, przywar i tego co nas dziś otacza.

Głosy dobrane ze zmiennym szczęściem

Narrator został dobrany mistrzowsko. Reszta głosów pasuje do swoich postaci z małymi wyjątkami. Bardzo drażniące są głowy Mirmiła i Kajko. O ile charakter Mirmiła jest dość specyficzny i po jakimś czasie słuchacz uznaje, że tak - ten głos pasuje do tego wariata. O tyle dla Kajko takiego usprawiedliwienia nie ma. Coś tam nie bangla.

Kod w opakowaniu z płytą

W opakowaniu zaskoczyło mnie coś co od dawna powinno być standardem w naszym elektronicznym świecie. Na opakowaniu nadrukowany jest kod, dzięki któremu możemy sobie ściągnąć zapasową kopię naszego audiobooka np. jakby coś stało się z płytą.

Czekamy na więcej

Historii o dzielnych wojach z Mirmiłowa jest więcej. Czekam więc na kontynuację w formie słuchowiska i mam nadzieje, że znów dostanę je w tak przyzwoitej cenie.


 Informacje o słuchowisku:
Autor: Janusz Christa
Tytuł: "Kajko i Kokosz. szkoła latania"
Wydawnictwo: Sound Tropez
Data wydania: październik 2014
Czas nagrania: 2 godz. 23 min.

Labels:

Komentarze

  1. Palanee9 listopada 2014 11:55

    Nie wiem czy przekonałabym się do komiksu w formie audiobooka. Zwykła książka jak najbardziej, ale komiks - traci on swój pierwotny charakter, gdzie to właśnie obraz stanowi jego bardzo ważny element.

    OdpowiedzUsuń
  2. Wioleta Sadowska 9 listopada 2014 12:18

    Pamiętam te komiksy z Kajko i Kokoszem. Czytałam je gdy byłam bardzo mała. Całkowicie o nich zapomniałam....

    OdpowiedzUsuń
  3. Upadły czy Anioł9 listopada 2014 18:22

    Kojarzę bohaterów z gry komputerowej, którą miały moje dzieci :) Jednak słuchowisko nie dla nie :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Sowa z Wieruszowa14 listopada 2014 05:33

    Klasyka :-)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Dlaczego nie musisz kończyć każdej książki? Odzyskaj swoją czytelniczą wolność!

Autor:
Są książki, które pochłaniamy z drżącymi rękami, jakby świat miał się skończyć, zanim przewrócimy ostatnią stronę. Ale są też takie, które czytamy z wysiłkiem – zdanie po zdaniu. Wmawiamy sobie, że "może się rozkręci", że "skoro już tyle przeczytałam, to szkoda przerywać", albo że "przecież ktoś to kiedyś uznał za arcydzieło". Ile razy tkwiliśmy w opowieściach, które nie dawały nam nic poza frustracją? Ile razy próbowaliśmy "wcisnąć się" w słowa jak w zbyt ciasny garnitur – niewygodny, nie nasz, ale przecież "elegancki", "polecany", "uznany"? Czas powiedzieć to głośno: nie musisz kończyć każdej książki . Nie jesteś zobowiązana wobec autora. Ani wobec recenzji, które miały pięć gwiazdek. Ani wobec siebie z przeszłości, która z entuzjazmem wyjęła tę książkę z półki i postanowiła dać jej szansę. Książki są jak rozmowy Wyobraź sobie. Nie z każdą osobą prowadzisz rozmowę do samego końca. Czasem już po kilku zdaniach czuje...
4 komentarze
Czytaj dalej»

Czy Instagram nie zabił rzetelnych opinii? Moja perspektywa

Autor:
Zadaję sobie to pytanie coraz częściej. Odkąd z końcem marca wróciłam do pisania o książkach – tak naprawdę, spokojnie, z myślą, bez presji lajków – czuję coraz wyraźniej, że dla mnie wciąż najcenniejszym miejscem rozmowy o literaturze jest blog. Miejsce, gdzie słowo może wybrzmieć do końca. Gdzie można napisać więcej niż trzy zdania. Gdzie treść nie musi tańczyć przed okiem algorytmu, by zostać zauważona. Bo Instagram, choć pełen pięknych kadrów, zachwycających półek i okładek, które aż proszą się o zdjęcie, coraz częściej przypomina mi teatr iluzji. Świat, w którym książki muszą być "ładne", by zasłużyć na uwagę. Świat, w którym estetyka wygrywa z wartością. 📸 Gdzie kończy się pasja, a zaczyna strategia? Czasem zastanawiam się, czy niektóre książki zyskują popularność tylko dlatego, że dobrze prezentują się na zdjęciach. Bo mają złocenia, bo ich kolory są spójne z feedem, bo da się je ładnie sfotografować z kawą i świeczką. I czy w tym całym wizualnym hałasie nie giną cich...
2 komentarze
Czytaj dalej»

Recenzja: „Phantasma” Kaylie Smith - gotycka uczta zmysłów, która uzależnia!

Autor:
To nie tylko jedna z najlepszych książek fantasy, jakie przeczytałam w tym roku. To gotycka uczta zmysłów i emocji – mroczna, gęsta od napięcia, brutalna, zmysłowa i absolutnie uzależniająca. Wchodząc do świata Phantasmy , czułam się, jakbym przekraczała próg nawiedzonego dworu – razem z Ophelią, która z pozoru wydaje się krucha, przytłoczona OCD i ciężarem przeszłości… a potem, z każdą kolejną próbą, staje się coraz bardziej nieugiętą, świadomą siebie kobietą. Nieidealną – i właśnie dlatego tak prawdziwą. Jej wewnętrzna walka, głos cienia, potrzeba kontroli – to wszystko nie znika, ale zmienia się razem z nią. Dojrzałość w wersji dark fantasy? W punkt! Siostrzane więzi i rodzinne cienie Na osobną uwagę zasługuje relacja z jej młodszą siostrą Genevieve – impulsywną, nieprzewidywalną, ale też poruszająco naiwną. To właśnie siostrzana więź, złożona z winy, strachu i głębokiej miłości, staje się dla Ophelii głównym motorem działania. A cień po zmarłej matce – nie tylko ten dosłowny...
2 komentarze
Czytaj dalej»