Przejdź do głównej zawartości

"Tak blisko" Tammara Webber - o tym, jak jedna chwila może zmienić wszystko...

W życiu zdarzają się sytuacje, gdy trzeba wybrać, czy pozostanie się ofiarą, czy też przełamie się zmowę milczenia. Zdarzają się chwile, gdy jedno wydarzenie zmienia całe życie. I zdarza się miłość, która choć nie jest łatwa, zaczyna grać na wszystkich strunach serca.


"Miłość nie jest brakiem logiki. Jest logiką sprawdzoną i udowodnioną. Podgrzaną i wygiętą tak, by wpasowała się w kontury serca."


Jacqueline zrezygnowała ze swoich marzeń o konserwatorium i postanowiła studiować na tej samej uczelni, którą wybrał jej chłopak. Dziewczyna nie spodziewa się jednak, że wkrótce po rozpoczęciu semestru, Kennedy postanowi sobie poszaleć i zakończy ich trzyletni związek. Odtrącona przez wspólne towarzystwo Jackie najchętniej zaszyłaby się w swoim pokoju. Nie pozwala jej na to przyjaciółka, Erin i wyciąga ją na kolejną imprezę. Halloween, zabawa, lejący się strumieniami alkohol. Dziewczyna w końcu wymyka się i sama wychodzi na pusty parking. Nie spodziewa się, że na uniwersyteckim kampusie cokolwiek może jej grozić.

Życie weryfikuje jej wyobrażenia z niezwykłą brutalnością. Buck, kumpel jej byłego chłopaka, bez ceregieli stwierdza, że skoro Jackie jest wolna, to może ją wykorzystać. Przerażona, drobna dziewczyna nie jest w stanie powstrzymać napastnika. Ale właśnie wtedy nadchodzi niespodziewany ratunek. Lucas jest tajemniczy, wycofany i zamknięty w sobie, ale mówi Jackie słowa, które w tamtym momencie są jej potrzebne niczym tlen: "To nie była twoja wina". Niestety, koszmar Jackie wciąż czai się z boku i czeka na odpowiedni moment, by zaatakować. Urażony Buck jest gotów na wszystko, by dorwać Jaqueline i zemścić się. Dziewczynie nie pozostaje nic innego, jak przyjąć pomoc Lucasa i stawić czoła Buckowi. Ale czy dawne demony Lucasa pozwolą mu zaufać Jackie na tyle, by opowiedzieć jej o wydarzeniach, które na zawsze odcisnęły piętno na jego duszy?

"Tak blisko" jest powieścią obyczajową skierowaną do młodych kobiet. Porusza bardzo ważny i zarazem delikatny temat, jakim jest gwałt. I choć autorka nie czyni z niego głównego wątku, to jego widmo snuje się przez całą opowieść. Zmowa milczenia wśród studentów staje się przyzwoleniem na brutalne działania Bucka. Wstyd i poczucie winy u napadniętych dziewcząt sprawiają, że napastnik czuje się bezkarny. Tammara Webber pokazuje, jak ważne w takich chwilach jest okazanie wsparcia i uwierzenie osobie, która padła ofiarą gwałtu. W dodatku autorka udowadnia, że to wsparcie może nadejść z zupełnie nieoczekiwanej strony i że nigdy nie wolno nikogo osądzać po pozorach.

Główną osią powieści jest wzajemna fascynacja Jacqueline i Lucasa. On sprawia wrażenie niegrzecznego chłopca. Wysoki, wysportowany, z tatuażami pokrywającymi ciało. O czarnych niesfornych włosach i krystalicznie czystym spojrzeniu szaroniebieskich oczu. Z nieodłącznym szkicownikiem w dłoni. Ona natomiast jest zagubiona, porzucona przez chłopaka, studiująca nie tam, gdzie zawsze pragnęła. Jej jedyną ucieczką jest muzyka i gra na kontrabasie. Oboje są wyrazistymi postaciami, a chemia między nimi niemal wypływa z kart książki. Rodzące się uczucie, choć niełatwe, ma szansę odbudować nie tylko ich samych, ale też ich rodzinne relacje. Jacqueline ma silny charakter i nie poddaje się, nawet gdy wydaje się, że cały świat sprzysiągł się przeciwko niej. Lucas natomiast musi nauczyć się najtrudniejszej rzeczy - że nie można przez całe życie obwiniać się o coś, czego nie mogło się zmienić. 

Po "Tak blisko" sięgnęłam po wielu zachętach ze strony moich facebookowych "lubiących" :) I faktycznie, nie wiem co ta książka w sobie ma, ale jest wyjątkowa. Może dzięki temu, że nie jest cukierkowym romansem, trafia prosto do serca. To opowieść o trudnej miłości, a jednocześnie takiej, która zmienia całe życie. To opowieść o odnajdywaniu siebie, o powrocie do swych marzeń. I o trudnej sztuce wybaczania samemu sobie. 


Informacje o książce:
Autor: Tammara Webber
Tytuł: "Tak blisko"
Tytuł oryginału: "Easy"
Wydawnictwo: Jaguar
Data wydania: luty 2013
Liczba stron: 336

Komentarze

  1. Tak, ta książka jest wyjątkowa i niepowtarzalna. Ja również nie wiem co takiego w sobie ma, ale uwielbiam ją od pierwszej chwili :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Te wszystkie osoby, których recenzje na temat tej książki czytałam wyrażały ją najczęściej w słowach: rewelacyjna, niesamowita, niepowtarzalna, genialna, oryginalna czy jeszcze coś innego. A mnie aż zżera, bo jej jeszcze nie czytałam :D
    Liczę na to, że uda mi się to w końcu zmienić :))

    OdpowiedzUsuń
  3. Zamierzam zapoznać się z tą książką :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Jak tylko w końcu odzyskam swój egzemplarz, od razu zabieram się za lekturę :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Byłam równie zachwycona tą książką :D dałam się złapać w pułapkę autorki, która tak skonstruowała fabułę i głównych bohaterów, że zwyczajnie każda dziewczyna będzie oczarowana :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Recenzja: „Światła nad moczarami” Lucie Ortega - opowieść, która szepcze

Nie każda historia musi krzyczeć, by zostać usłyszaną. Niektóre szepczą – jak wiatr nad bagnami, jak echo dawno zapomnianych legend. Światła nad moczarami to właśnie taka opowieść. Subtelna, tajemnicza i przesiąknięta melancholią, która wciąga powoli, ale bez reszty. Lucie Ortega zabiera nas na Pogranicze – do świata zawieszonego między życiem a śmiercią, utkanego ze słowiańskiego folkloru. Tu trafia Lena, która po tragicznym końcu staje się nawką: duchem szukającym odkupienia we mgle. Jej los jest okrutną pułapką: w ciągu siedmiu lat musi zwabić kogoś w bagna i odebrać mu życie, inaczej sama rozwieje się w nicość. Ale jak zabić, gdy wciąż pamięta się, co to znaczy być człowiekiem? Fabuła snuje się jak mgła nad tytułowymi moczarami – jest gęsta, hipnotyzująca i nieprzewidywalna. Ortega nie prowadzi czytelnika za rękę. Zamiast tego, zaprasza go, by zabłądził w świecie, w którym każde światło może być iluzją, a każdy szept – głosem zza grobu. To głęboko poruszająca opowieść o samotności...

Szum husarskich skrzydeł

"Historia Polski obejmuje szczegół, że gdy pewien król pragnął się cofnąć przed nieprzyjacielem następującym nań z przemagającą siłą, husarze przeszkodzili temu, oświadczywszy wyniośle, że nie ma powodu obawiać się, kiedy jest pod ich osłoną, gdyż jeżeliby niebiosa zapaść się miały, toby je podtrzymano na ostrzach kopii." Francoise Paulin Dalerac Husaria - legendarna polska jazda. Rozbijała nawet kilkunastokrotnie liczniejsze oddziały wroga. Wzbudzała podziw i postrach. Dziś myśląc o husarzach, od razu przychodzą na myśl skrzydła. Jednak nie wszyscy husarze nosili ten charakterystyczny element, robili to głównie pocztowi (szeregowi husarscy). W jakim celu? Otóż szum skrzydeł podczas szarży płoszył konie nieprzyjaciela i wprowadzał zamęt w szeregi wroga. Podobny cel miało mocowanie do kopii długich, kolorowych proporców. Warto wspomnieć jeszcze o samych kopiach. Były one wydrążone wewnątrz, dzięki czemu były lżejsze i tak bardzo nie obciążały ramienia husarza. ...

Ile się zarabia na recenzjach książek?

Zastanawiałeś się kiedyś ile zarabiasz recenzując książki na swoim blogu? Czy wiesz ile warty jest Twój czas? Nie?  To sprawdźmy.