Przejdź do głównej zawartości

Recenzja: "Crysis: Eskalacja" Gavin Smith



Autor: Gavin Smith
Tytuł: "Crysis: Eskalacja"
Tytuł oryginału: "Crysis: Escalation"
Wydawnictwo: Insignis 
Data wydania: luty 2013
Liczba stron: 304

"Crysis: Eskalacja" to zbiór opowiadań osadzonych w świecie stworzonym przez zespół odpowiedzialny za serię gier "Crysis". Jest to świat zaatakowany przez starożytną rasę obcych. Jest to świat, w którym faktyczną władzę sprawuje zachłanna korporacja, zaś państwa są na jej usługach, a obywatele są żołnierzami, robotnikami,  niewolnikami i mięsem armatnim na zasadach znanych z czasów pańszczyzny.

Opowiadania oparte są na osi nagonki na dwóch żołnierzy: Psycho i Proroka, wyposażonych w nowoczesne skafandry bojowe, stworzone dzięki połączeniu technologii ludzi i obcych - Cepidów. Od tych wydarzeń rozpoczyna się książka i na nich się kończy. Pomiędzy tymi opowiadaniami poznajemy szereg ludzi, ich historie i motywacje, które nimi kierują. Historie rozciągnięte są dość szeroko w czasie, często w retrospekcjach cofamy się dość daleko do momentów sprzed inwazji Cepidów. Co ciekawe jedna historia wprowadza nas w kolejną, często w dość zaskakujący sposób np. poprzez niewiele znaczący wątek poboczny.

Muszę przyznać, że na początku czułem się nieco zagubiony tymi przeskokami. Spodziewałem się, że książka stanowi spójną całość opowiadającą o losach jednego bohatera. Mimo tego początkowego zaskoczenia "Crysis: Eskalacja." wywarł na mnie bardzo pozytywne wrażenie, a jego budowa bardzo mi się spodobała.

Sam świat zaintrygował mnie do tego stopnia, że wyciągnąłem swoją grę "Crysis 2" i przymierzam się, żeby w końcu trochę ją "przejść".

"Crysis: Eskalacja" to bardzo ciekawa pozycja. Polecam.


Komentarze

  1. Ciekawa recenzja :)
    , zapraszam do mnie

    OdpowiedzUsuń
  2. Raczej nie lubię tego typu ksiażek, dlatego nie przeczytam, ale recenzja pozytywna ! :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Dlaczego nie musisz kończyć każdej książki? Odzyskaj swoją czytelniczą wolność!

Są książki, które pochłaniamy z drżącymi rękami, jakby świat miał się skończyć, zanim przewrócimy ostatnią stronę. Ale są też takie, które czytamy z wysiłkiem – zdanie po zdaniu. Wmawiamy sobie, że "może się rozkręci", że "skoro już tyle przeczytałam, to szkoda przerywać", albo że "przecież ktoś to kiedyś uznał za arcydzieło". Ile razy tkwiliśmy w opowieściach, które nie dawały nam nic poza frustracją? Ile razy próbowaliśmy "wcisnąć się" w słowa jak w zbyt ciasny garnitur – niewygodny, nie nasz, ale przecież "elegancki", "polecany", "uznany"? Czas powiedzieć to głośno: nie musisz kończyć każdej książki . Nie jesteś zobowiązana wobec autora. Ani wobec recenzji, które miały pięć gwiazdek. Ani wobec siebie z przeszłości, która z entuzjazmem wyjęła tę książkę z półki i postanowiła dać jej szansę. Książki są jak rozmowy Wyobraź sobie. Nie z każdą osobą prowadzisz rozmowę do samego końca. Czasem już po kilku zdaniach czuje...

Recenzja: „Phantasma” Kaylie Smith - gotycka uczta zmysłów, która uzależnia!

To nie tylko jedna z najlepszych książek fantasy, jakie przeczytałam w tym roku. To gotycka uczta zmysłów i emocji – mroczna, gęsta od napięcia, brutalna, zmysłowa i absolutnie uzależniająca. Wchodząc do świata Phantasmy , czułam się, jakbym przekraczała próg nawiedzonego dworu – razem z Ophelią, która z pozoru wydaje się krucha, przytłoczona OCD i ciężarem przeszłości… a potem, z każdą kolejną próbą, staje się coraz bardziej nieugiętą, świadomą siebie kobietą. Nieidealną – i właśnie dlatego tak prawdziwą. Jej wewnętrzna walka, głos cienia, potrzeba kontroli – to wszystko nie znika, ale zmienia się razem z nią. Dojrzałość w wersji dark fantasy? W punkt! Siostrzane więzi i rodzinne cienie Na osobną uwagę zasługuje relacja z jej młodszą siostrą Genevieve – impulsywną, nieprzewidywalną, ale też poruszająco naiwną. To właśnie siostrzana więź, złożona z winy, strachu i głębokiej miłości, staje się dla Ophelii głównym motorem działania. A cień po zmarłej matce – nie tylko ten dosłowny...

Recenzja: „Tajne przez poufne” Magdalena Winnicka - od zgrzytu do mini-zawału z zachwytu!

Bywają takie książki, które zaczynają się od zgrzytu… a kończą nerwowym przewracaniem ostatniej strony i cichym „pani Autorko, jak mogła pani tak zrobić?”. Tak właśnie było z drugim tomem przygód Krystiana i Sary. Początek? Przyznam szczerze – miałam chwilę zwątpienia. Krystian, nasz zimnokrwisty major ABW, zachowuje się jak ktoś, kto chwilowo zostawił mózg we Wrocławiu. Halo, panie majorze – co się stało z twoją żelazną logiką i dystansem? Ale potem... zaskoczyło. I to tak, że przepadłam. Wystarczyło kilkadziesiąt stron, by historia znów mnie porwała – tym razem w upalne rejony Turcji, gdzie nie tylko temperatura, ale i napięcie między bohaterami sięga zenitu. Sara małymi, pozornie niewinnymi krokami zaczyna wchodzić w życie Krystiana. Nie na siłę, nie gwałtownie – tylko z czułością i uporem, który kruszy nawet najbardziej opancerzone serce. A Krystian? Choć udaje, że jeszcze walczy, widać, że przegrał tę bitwę dawno temu. I że to przegrana, która daje mu więcej szczęścia niż jakiekol...