Przejdź do głównej zawartości

Recenzja: "Wilk w owczej skórze" Aneta Jadowska



Autor: Aneta Jadowska
Tytuł: "Wilk w owczej skórze"
Cykl: Heksalogia o Wiedźmie
Tom: 1.5
Data wydania: listopad 2012

Pierwszą powieść Anety Jadowskiej, "Złodzieja dusz", dosłownie pochłonęłam. Zachwycił mnie błyskotliwy styl autorki i jej trafne spostrzeżenia dotyczące polskiej rzeczywistości, a dodatkowym plusem było osadzenie akcji w Toruniu. Z niecierpliwością czekałam na drugi tom heksalogii, aż nagle okazało się, że Aneta Jadowska przygotowała dla swoich fanów nie lada niespodziankę.

"Wilk w owczej skórze" to opowiadanie łącznikowe pomiędzy I i II tomem Heksalogii o Wiedźmie. Miesiąc po finałowych wydarzeniach ze "Złodzieja dusz", Dora próbuje odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Po odejściu z Policji, przeprowadza się do Thornu. Próbując zapełnić jakoś czas, zakłada agencję detektywistyczną. I otrzymuje dość nietypowe zlecenie.

Kalina, wiedźma ziemi, zgłasza zaginięcie córki. Córki pełnoletniej, dodajmy. Wydaje się, że to nic trudnego. Wystarczy rozejrzeć się po nocnych klubach i dziewczyna powinna się szybko odnaleźć. Jednak ta sprawa schodzi na dalszy plan, gdy nagle na drodze Dory pojawia się trup. A ślady na ciele denatki ewidentnie wskazują na robotę wampira.

A kto jest najbardziej odpowiednią osobą do załatwiania spraw wampirów? Oczywiście Książę. Złośliwy, wyniosły, ironiczny i w jakiś iście szalony sposób fascynujący. Kiedy okazuje się, że obie sprawy coś łączy, a trupów jest więcej, Dora i Roman muszą połączyć siły. Ale czy była policjantka i Książę Wampirów potrafią ze sobą współpracować? Czy uda im się odnaleźć wilka ukrywającego się w owczej skórze, zanim będzie za późno?

"Wilk w owczej skórze" świetnie pokazuje, że styl pisania Anety Jadowskiej wciąż się ulepsza. Opowiadanie czyta się niezwykle lekko i z wielką przyjemnością. Ciekawe, nierozwleczone opisy pozostawiają pole dla wyobraźni, jednocześnie doskonale ukierunkowując myśli czytelnika. Przez cały czas ma się wrażenie, że jest się obserwatorem stojącym w samym środku wydarzeń.

Bardzo dobrze poprowadzona akcja nie pozwala się nudzić. Cały czas coś się dzieje, pojawiają się nowe wątki w sprawie zabójstw. Relacje pomiędzy Dorą i Romanem przybierają wszelkie możliwe odcienie i jest to dużym plusem. Podobnie jak ironia i humor, wszechobecne w opowiadaniu. Tekst z kryształkami Swarovskiego i oburzenie Romana, że Dora zna "Zmierzch" dosłownie złożyły mnie wpół ze śmiechu, a takich "smacznych kąsków" jest w "Wilku..." zdecydowanie więcej. 

Teraz mój apetyt na drugi tom heksalogii - "Bogowie muszą być szaleni" - zaostrzył się do granic możliwości. Już nie mogę się doczekać początku stycznia i poznania dalszych perypetii mojej ulubionej wiedźmy i jej przyjaciół. Serdecznie polecam - wszystkim!


"Wilk w owczej skórze" został wydany jako e-book. Dostępny jest w formatach: epub, mobi i pdf. Za 9 zł można nabyć go na Allegro -> link do aukcji.


Komentarze

  1. Czytałam już recenzję tej książki. Dla mnie wielkim minusem jest brak wersji papierowej, bo nie lubię czytać na komputerze.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Opowiadanie ma taką objętość, że wydanie w formie papierowej książki po prostu by się nie opłacało.

      Usuń
  2. Wpierw musiałabym zapoznać się z poprzednią częścią, aby zdecydować, czy warto sięgać po kontynuację :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Dlaczego nie musisz kończyć każdej książki? Odzyskaj swoją czytelniczą wolność!

Są książki, które pochłaniamy z drżącymi rękami, jakby świat miał się skończyć, zanim przewrócimy ostatnią stronę. Ale są też takie, które czytamy z wysiłkiem – zdanie po zdaniu. Wmawiamy sobie, że "może się rozkręci", że "skoro już tyle przeczytałam, to szkoda przerywać", albo że "przecież ktoś to kiedyś uznał za arcydzieło". Ile razy tkwiliśmy w opowieściach, które nie dawały nam nic poza frustracją? Ile razy próbowaliśmy "wcisnąć się" w słowa jak w zbyt ciasny garnitur – niewygodny, nie nasz, ale przecież "elegancki", "polecany", "uznany"? Czas powiedzieć to głośno: nie musisz kończyć każdej książki . Nie jesteś zobowiązana wobec autora. Ani wobec recenzji, które miały pięć gwiazdek. Ani wobec siebie z przeszłości, która z entuzjazmem wyjęła tę książkę z półki i postanowiła dać jej szansę. Książki są jak rozmowy Wyobraź sobie. Nie z każdą osobą prowadzisz rozmowę do samego końca. Czasem już po kilku zdaniach czuje...

Recenzja: „Phantasma” Kaylie Smith - gotycka uczta zmysłów, która uzależnia!

To nie tylko jedna z najlepszych książek fantasy, jakie przeczytałam w tym roku. To gotycka uczta zmysłów i emocji – mroczna, gęsta od napięcia, brutalna, zmysłowa i absolutnie uzależniająca. Wchodząc do świata Phantasmy , czułam się, jakbym przekraczała próg nawiedzonego dworu – razem z Ophelią, która z pozoru wydaje się krucha, przytłoczona OCD i ciężarem przeszłości… a potem, z każdą kolejną próbą, staje się coraz bardziej nieugiętą, świadomą siebie kobietą. Nieidealną – i właśnie dlatego tak prawdziwą. Jej wewnętrzna walka, głos cienia, potrzeba kontroli – to wszystko nie znika, ale zmienia się razem z nią. Dojrzałość w wersji dark fantasy? W punkt! Siostrzane więzi i rodzinne cienie Na osobną uwagę zasługuje relacja z jej młodszą siostrą Genevieve – impulsywną, nieprzewidywalną, ale też poruszająco naiwną. To właśnie siostrzana więź, złożona z winy, strachu i głębokiej miłości, staje się dla Ophelii głównym motorem działania. A cień po zmarłej matce – nie tylko ten dosłowny...

Czy Instagram nie zabił rzetelnych opinii? Moja perspektywa

Zadaję sobie to pytanie coraz częściej. Odkąd z końcem marca wróciłam do pisania o książkach – tak naprawdę, spokojnie, z myślą, bez presji lajków – czuję coraz wyraźniej, że dla mnie wciąż najcenniejszym miejscem rozmowy o literaturze jest blog. Miejsce, gdzie słowo może wybrzmieć do końca. Gdzie można napisać więcej niż trzy zdania. Gdzie treść nie musi tańczyć przed okiem algorytmu, by zostać zauważona. Bo Instagram, choć pełen pięknych kadrów, zachwycających półek i okładek, które aż proszą się o zdjęcie, coraz częściej przypomina mi teatr iluzji. Świat, w którym książki muszą być "ładne", by zasłużyć na uwagę. Świat, w którym estetyka wygrywa z wartością. 📸 Gdzie kończy się pasja, a zaczyna strategia? Czasem zastanawiam się, czy niektóre książki zyskują popularność tylko dlatego, że dobrze prezentują się na zdjęciach. Bo mają złocenia, bo ich kolory są spójne z feedem, bo da się je ładnie sfotografować z kawą i świeczką. I czy w tym całym wizualnym hałasie nie giną cich...