Przejdź do głównej zawartości

Recenzja: "Steve Jobs" Walter Isaacson


Autor: Walter Isaacson
Tytuł: "Steve Jobs"
Tytuł oryginału: "Steve Jobs"
Wydawnictwo: Insignis
Data wydania: listopad 2011
Liczba stron: 730

"Steve Jobs" to jedyna biografia napisana przy udziale samego Jobsa. Opiera się głównie na przeprowadzanych z nim wywiadach, opowieściach pracowników, przyjaciół i rodziny. I na rozmowach, które autor prowadził z twórcą Apple.

Historia Steve'a Jobsa rozpoczyna się w 1955 roku, gdy zostaje oddany do adopcji przez biologiczną matkę. Z wielką radością przyjmują go do siebie Clara i Paul Jobsowie. Zamieszkują w małym domku w Mountain View, położonym w miejscu, które stało się symbolem rozwoju technologii - Doline Krzemowej. Już od najmłodszych lat Steve był indywidualistą. W szkole średniej zafascynował się religiami wschodu, głównie buddyzmem i wpadł w spiralę maniakalnych diet. Bywało, że przez wiele tygodni jadł same jabłka lub pił tylko sok z marchwi, często też stosował głodówki. Chodził boso i mył się raz w tygodniu, przekonany, że dzięki wegańskiej diecie nie musi się zbyt często kąpać i używać choćby dezodorantu.

Jednocześnie wraz ze swym kumplem Steve'm Wozniakiem fascynował się nowymi technologiami. Spędzali popołudnia w garażu w domu rodziców Jobsa i konstruowali. Gdy Jobs porzucił studia, wraz z Wozniakiem w 1977 roku założył firmę komputerową Apple. Rewolucyjny okazał się komputer Apple II, ale kolejne produkty nie odniosły już takiego sukcesu. Dopiero w 1984 roku światło dzienne ujrzał Macintosh, ukochany projekt Jobsa. Pierwszy komputer z interfejsem graficznym okazał się olbrzymim sukcesem.Rok później na skutek wielu nieporozumień, Jobs został usunięty z Apple. Bardzo to przeżył, jednak wkrótce rzucił się w wir pracy. Założył nową firmę NeXT, zajmującą się produkcją nowoczesnych stacji roboczych oraz oprogramowania. Ale dopiero kupiony przez Jobsa w 1986 Pixar stał się jego oczkiem w głowie. Wyprodukowana przez Pixara "Toy Story" w 1995 roku stała się prawdziwym hitem. W 1997 roku Steve Jobs wrócił do Apple i podupadająca firma powoli zaczęła rozwijać skrzydła.

Jobs kochał prostotę i minimalizm i uważał, że produkt ma być przede wszystkim przyjazny dla użytkownika i prosty w użyciu. Właśnie dlatego każdy kolejny produkt: iMac, iPod, iTunes Store, iPhone, iPod, iCloud, App Store czy nawet sklepy firmowe Apple - okazywały się wielkimi sukcesami i swego rodzaju rewolucją w świecie nowoczesnych technologii. Dziś Apple uznawana jest za najbardziej wartościową firmę świata.

A jaki był sam Steve Jobs? Pełen skrajności. Z zasady dzielił ludzi tylko na dwie grupy. W jego oczach można było być albo geniuszem albo debilem. W taki sam sposób podchodził do wszystkiego - uznawał, że coś jest "gówniane" lub "absolutnie doskonałe". Potrafił być skończonym dupkiem i terroryzował całe swoje otoczenie, ale dzięki temu ludzie dawali z siebie wszystko. Dobrze oddają to słowa Billa Atkinsona, który był w zespole projektującym Macintosha: "Niewiedza uskrzydla. Mogłem to zrobić, bo nie wiedziałem, że się nie da." Ludzie z otoczenia Jobsa nazywali to "polem zniekształcania rzeczywistości". Jednak dzięki temu powstało tak wiele świetnych produktów, zarówno w Apple jak i w Pixarze.

Steve wiele wymagał od innych, ale jeszcze więcej od siebie. W pewnej chwili pracował na dwóch pełnych etatach (po powrocie do Apple i w rozwijającym się prężnie Pixarze) i wracał do domu całkowicie wyczerpany. W tym okresie zresztą upatrywał swoich późniejszych problemów ze zdrowiem.

W życiu prywatnym również był rozchwiany. Swoją pierwszą, nieślubną córką Lisą praktycznie nie interesował się przez pierwsze lata jej życia. Mimo późniejszej poprawy, ich relacje do końca pozostały zagmatwane. Z trojga dzieci z jego małżeństwa z Laurene Powell tylko najstarszy syn Reed miał z nim bliższą relację. Córki Erin i Eve Jobs traktował już nieco chłodniej. Żona była dla niego ostoją rozsądku i na tyle silną osobowością, że znosiła jego burzliwe nastroje.

Gdy w 2004 roku wykryto u niego raka trzustki, to ona przez dziewięć miesięcy toczyła z nim walkę, aby poddał się operacji. W końcu, przy pomocy przyjaciół, udało jej się namówić Jobsa na leczenie, niestety doszło już do przerzutów. Steve Jobs walczył z nowotworem przez 7 lat. To skłoniło go do jeszcze większego zaangażowania w tworzenie nowych produktów w Apple. Odsunął się na bok dopiero pod koniec sierpnia 2011 roku, niecałe 2 miesiące przed śmiercią, gdy choroba całkowicie spustoszyła jego organizm.

Jako podsumowanie zacytuję fragment z końca książki:

"Historia umieści go w panteonie obok Edisona i Forda. Bardziej niż ktokolwiek inny w swojej epoce tworzył produkty, które były naprawdę innowacyjne, które łączyły w sobie moc poezji i procesora. Z zaciekłością, która czyniła pracę z nim równie ciężką, jak inspirującą, zbudował także najbardziej kreatywną firmę na świecie. udało mu się umieścić w jej DNA wrażliwość wzorniczą, perfekcjonizm i wyobraźnię, dzięki którym najprawdopodobniej nawet za kilkadziesiąt lat będzie firmą, która funkconuje najlepiej tam, gdzie sztuka zbiega się z technologią."
(Walter Isaacson "Steve Jobs", str. 699)


Warte uwagi jest przemówienie, jakie Steve Jobs wygłosił z okazji rozdania dyplomów na Uniwersytecie Stanforda w czerwcu 2005 roku. Była to najbardziej osobista i pełna prostoty przemowa, jaka została wygłoszona z okazji wręczenia dyplomów uniwersyteckich.



Polecam przeczytanie tej książki, gdyż warto poznać historię człowieka uznawanego za największego wizjonera przełomu XX i XXI wieku. Spojrzenie zarówno na niego samego, jak i na tworzone przez niego produkty, zmienia się po poznaniu tej fascynującej opowieści. 

I wybierzcie książkę w twardej oprawie, gdyż miękka może nie przetrwać czytania.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Dlaczego nie musisz kończyć każdej książki? Odzyskaj swoją czytelniczą wolność!

Są książki, które pochłaniamy z drżącymi rękami, jakby świat miał się skończyć, zanim przewrócimy ostatnią stronę. Ale są też takie, które czytamy z wysiłkiem – zdanie po zdaniu. Wmawiamy sobie, że "może się rozkręci", że "skoro już tyle przeczytałam, to szkoda przerywać", albo że "przecież ktoś to kiedyś uznał za arcydzieło". Ile razy tkwiliśmy w opowieściach, które nie dawały nam nic poza frustracją? Ile razy próbowaliśmy "wcisnąć się" w słowa jak w zbyt ciasny garnitur – niewygodny, nie nasz, ale przecież "elegancki", "polecany", "uznany"? Czas powiedzieć to głośno: nie musisz kończyć każdej książki . Nie jesteś zobowiązana wobec autora. Ani wobec recenzji, które miały pięć gwiazdek. Ani wobec siebie z przeszłości, która z entuzjazmem wyjęła tę książkę z półki i postanowiła dać jej szansę. Książki są jak rozmowy Wyobraź sobie. Nie z każdą osobą prowadzisz rozmowę do samego końca. Czasem już po kilku zdaniach czuje...

Recenzja: „Phantasma” Kaylie Smith - gotycka uczta zmysłów, która uzależnia!

To nie tylko jedna z najlepszych książek fantasy, jakie przeczytałam w tym roku. To gotycka uczta zmysłów i emocji – mroczna, gęsta od napięcia, brutalna, zmysłowa i absolutnie uzależniająca. Wchodząc do świata Phantasmy , czułam się, jakbym przekraczała próg nawiedzonego dworu – razem z Ophelią, która z pozoru wydaje się krucha, przytłoczona OCD i ciężarem przeszłości… a potem, z każdą kolejną próbą, staje się coraz bardziej nieugiętą, świadomą siebie kobietą. Nieidealną – i właśnie dlatego tak prawdziwą. Jej wewnętrzna walka, głos cienia, potrzeba kontroli – to wszystko nie znika, ale zmienia się razem z nią. Dojrzałość w wersji dark fantasy? W punkt! Siostrzane więzi i rodzinne cienie Na osobną uwagę zasługuje relacja z jej młodszą siostrą Genevieve – impulsywną, nieprzewidywalną, ale też poruszająco naiwną. To właśnie siostrzana więź, złożona z winy, strachu i głębokiej miłości, staje się dla Ophelii głównym motorem działania. A cień po zmarłej matce – nie tylko ten dosłowny...

Recenzja: „Tajne przez poufne” Magdalena Winnicka - od zgrzytu do mini-zawału z zachwytu!

Bywają takie książki, które zaczynają się od zgrzytu… a kończą nerwowym przewracaniem ostatniej strony i cichym „pani Autorko, jak mogła pani tak zrobić?”. Tak właśnie było z drugim tomem przygód Krystiana i Sary. Początek? Przyznam szczerze – miałam chwilę zwątpienia. Krystian, nasz zimnokrwisty major ABW, zachowuje się jak ktoś, kto chwilowo zostawił mózg we Wrocławiu. Halo, panie majorze – co się stało z twoją żelazną logiką i dystansem? Ale potem... zaskoczyło. I to tak, że przepadłam. Wystarczyło kilkadziesiąt stron, by historia znów mnie porwała – tym razem w upalne rejony Turcji, gdzie nie tylko temperatura, ale i napięcie między bohaterami sięga zenitu. Sara małymi, pozornie niewinnymi krokami zaczyna wchodzić w życie Krystiana. Nie na siłę, nie gwałtownie – tylko z czułością i uporem, który kruszy nawet najbardziej opancerzone serce. A Krystian? Choć udaje, że jeszcze walczy, widać, że przegrał tę bitwę dawno temu. I że to przegrana, która daje mu więcej szczęścia niż jakiekol...